نقش نهادهاي نظامي و انتظامي در مديريت بحران

بلاياي طبيعي بخشي از طبيعت محيط زيست ما انسان­هاست و انسان با تمام پيشرفت و توانايي خويش قادر به جلوگيري از بروز آن­ها نبوده است. مديريت بحران مصداق مقابله، برخورد و مهار علمي و روشمند بلايا و اثرات آن مي­باشد كه با استفاده از تجارب ساير كشورها و توجه به مديريت بحران بومي علاوه بر مديريت بحران عام، جهت نيل به بالاترين سطح برنامه­ريزي و تهيه­ي يك طرح جامع مديريت بحران با توجه به ويژگي­هاي منحصر به فرد ساختاري و غيرساختاري ايران به كار مي­رود. نيروي انتظامي به عنوان يكي از سازمان­هاي مهم و درگير در مديريت بحران و عامل كنترل و برقراري امنيت داخلي مي­تواند با تكيه بر ديدگاه­هاي علمي نقش خود را به خوبي ايفا نمايد. روشپژوهشحاضرازنوعتحليلاسناديومطالعاتكتابخانه­ايمي­باشد. بايد در نظر گرفت كه عدم وجود يك سيستم جامع مديريت بحران در كشور و به تبع آن در معاونت­هاي درگير، نامشخص بودن وظايف هر سازمان و تداخل كاري بين آن­ها، همه و همه موجبات دوري هر يك از سازمان­هاي درگير از جايگاه و نقش حقيقي خود شده و ميزان آسيب­پذيري كشور را در برابر بلاياي طبيعي بالا مي­برد. اين مسائل اقدامات اين سازمان­ها را به چالش كشانده و بحث خلأهاي قانوني و اجرايي را مطرح مي­سازد. از اين رو با توجه به موارد ياد شده­ي بالا، اهميت نقش نيروي انتظامي به جهت گستردگي و رابطه­ي تنگاتنگ آن با دولت و ملت و وظايف­ذاتي آن در زمينه­ي تأمين امنيت كشور، بيش از پيش نمايان مي­شود.

no abstract