ارائه روشي پويا جهت بهبود نرخ دسترسي موفق و متوسط تاخير دسترسي در شبكه‌هاي LTE به كمك فريم مجازي

دسترسي گسترده به ماشين‌هاي هوشمند و افزايش روزافزون تقاضا در ارتباطات ماشيني بر بستر شبكه‌هاي نسل چهارم مخابراتي، سرويس‌دهي و مديريت درخواست‌ها را با چالش‌هاي اساسي روبرو كرده است. محدوديت منابع فيزيكي، تعدد كاربران و ارسال درخواست‌هاي انبوه همزمان مي‌تواند منجر به بروز ازدحام شود. روش‌هاي متعددي به منظور كاهش دسترسي انبوه با ايجاد محدوديت در زمان دسترسي و يا توزيع زمان درخواست دسترسي مطرح شده‌اند. در روش فريم مجازي درخواست‌ها در فريم‌هاي متوالي پخش مي‌شوند تا متوسط ميزان درخواست‌هاي موفقيت‌آميز را افزايش دهند. طول فريم مجازي كه از كنار هم قرار گرفتن چندين زيرفريم متوالي بوجود مي‌آيد، بايد با توجه به ميزان بار شبكه و به طور مناسب انتخاب شود تا متوسط ميزان تاخير نامطلوب را در شبكه كاهش دهد. در اين مقاله روشي پويا بر پايه روش‌هاي دسترسي تصادفي و پروتكل گسترش كد و با استفاده از روش فريم مجازي جهت حل مساله ازدحام در ارتباطات ماشيني بر بستر شبكه‌هاي نسل چهارم ارايه شده و مصالحه ميان نرخ دسترسي موفق و متوسط تاخير دسترسي استخراج شده است. در اين راستا و به منظور حفظ بهره‌وري شبكه، طول فريم مجازي و فضاي كدگذاري طي دو فاز تخمين و تصميم‎‌گيري تعيين شده و متناسب با بار ورودي به شبكه تغيير مي‌كند. نتايج حاصل از شبيه‌سازي‌ها و مقايسه اين روش با يكي از متداولترين روش‌هاي پياده‌سازي شده در شبكه‌هاي نسل چهارم موسوم به DACB نشان مي‌دهد كه در زمان ازدحام و شرايطي كه تعداد آغازگر‌هاي مجاز سيستم اندك است، استفاده از اين روش بهره‌وري و متوسط زمان تاخير در شبكه را بهبود مي‌بخشد.