همبستگي بين نااميدي، تاب آوري و تيپ شخصيتي D در بيماران نارسايي مزمن قلب

مقدمه: عوامل روانشناختي، نقش تعيين كننده اي در پيامد و سازگاري بيمار با نارسايي مزمن قلب دارد كه غالبا در فرايند درمان ناديده گرفته مي شوند. هدف از مطالعه حاضر تعيين  همبستگي بين نااميدي، تاب آوري و  تيپ شخصيتي D   در بيماران نارسايي مزمن قلبي بود. روش ها:  مطالعه از نوع توصيفيهمبستگي بود.  يكصد بيمار مبتلا به نارسايي قلبي مزمن، مراجعه كننده به درمانگاه  فرهنگيان واقع در منطقه دو شهر تهران به روش  نمونه گيري مبتني بر هدف  انتخاب و وارد مطالعه شدند. فرم مشخصات دموگرافيك، شاخص تعيين شدت بيماري، پرسشنامه نا اميدي بك، نسخه كوتاه پرسشنامه تاب آوري كونور و ديويدسون و پرسشنامه تيپ شخصيتي D  به روش مصاحبه  تكميل شد. داده ها توسط نرم افزار آماري spss ويراست 19 تحليل شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بيشتر بيماران نارسايي قلبي نااميدي(86%) وتاب آوري(85%) متوسط و 67% تيپ شخصيتي ‏D‏ داشتند. آزمون ضريب همبستگي پيرسون همبستگي  متوسط، معكوس و معناداري بين تيپ شخصيتي D و تاب آوري(0.001 p و 0.479 =r) و همبستگي ضعيف مثبت و معناداري بين تيپ شخصيتيD با نااميدي (0.048=p و 0.198=r) نشان داد. ارتباط معناداري بين نااميدي و تاب آوري بدست نيامد(0.05 P). نتيجه گيري: تيپ شخصيتي D در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي، با كاهش تاب آوري و افزايش نااميدي همراه است. اين يافته  مي تواند مورد استفاده سياست گزاران بهداشت و درمان در طراحي مراقبتهاي تيمي چند رشته اي و برنامه ريزي مراقبتهاي كل نگر از بيماران مبتلا به نارسايي قلبي، قرار گيرد. با توجه به فراواني بالاي نااميدي، كاهش تاب آوري و تيپ شخصيتي D در بيماران نارسايي قلبي، غربالگري، شناسايي و ارجاع بيماران نيازمند به حمايتهاي روانشناختي، جهت تسهيل سازگاري و بهبود كيفيت زندگي ضروري مي باشد. با شناسايي و حمايتهاي روانشناختي از بيماران داراي تيپ شخصيتي D ميتوان به افزايش اميد و تاب آوري بيماران نارسايي قلبي كمك نمود.