تاثير فرآيند سياست‌گذاري عمومي بر بحران آب در جمهوري اسلامي ايران

مساله كمبود آب در كشور تحت تاثير عوامل مختلفي به بحران تبديل شده است. هدف اصلي اين مقاله پاسخگويي به اين سوال است كه نقش سياست‌هاي دولت در ايجاد اين بحران به چه ميزان است؟ براي پاسخ به اين پرسش‌ و بر مبناي مطالعات و اطلاعات جمع‌آوري شده فرضيه‌اي طرح شد. طبق فرضيه اين پژوهش، ضعف در جامع‌نگري و ناپيوستگي در فرآيند و مراحل سياستگذاري‌ آب، سبب تشديد بحران آب در كشور شده است. محك فرضيه، بر اساس شواهد و قراين تجربي و با استفاده از روش‌ فراتحليل صورت گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه مساله‌شناسي ديرهنگام، ضعف در اتقاق‌نظر در خصوص تعريف بحران آب، گسستگي بين مرحله اجرا و تصميم‌گيري و ضعف شديد در ارزيابي فرآيند سياستگذاري آب، سبب شده تا راه‌حلهاي ارائه شده و تصميمات، نه تنها مشكل را برطرف نكرده است بلكه به برداشت بيشتر از منابع و افزايش تقاضا منجر و بحران آب را در كشور تشديد كرده است.