زندگي روزمره و منازعۀ سياسي در ايران پس از انقلاب اسلامي؛ از 22 بهمن 1357 تا 30 خرداد 1360

پس از پيروزي انقلاب، نخبگان سياسي و رهبران انقلابي و توده‌ها خواهان دگرگوني فوري زندگي روزمره بودند. بنابراين، مواضع نيروهاي سياسي در قبالِ وضع سياست، در عين تنوع، مي‌بايست زندگي روزمره را نيز شامل مي‌شد و فرهنگ رسمي جديدي را مسلط مي‌ساخت. پژوهش حاضر بر اين پرسش متمركز است كه زندگي روزمره در فاصلۀ پيروزي انقلاب تا عزل بني‌صدر چه رابطه‌اي با منازعۀ سياسي داشته است؟ براي بررسي اين مسئله، از روش تحقيق تركيبي استفاده شد. در جمع‌آوري داده‌ها از تركيبي از منابع دست‌اول و دست‌دوم استفاده شد كه پس از طبقه‌بندي سعي كرده‌ايم پس از كشف و توصيف رابطۀ بين عناصر پژوهش، تحليل و تفسير نهايي را ارائه كنيم. اين مقاله نشان مي‌دهد كه زندگي روزمره در موقعيتي انقلابي در فرايند منازعۀ پساانقلابي، خودش به موضوع اِعمال قدرت و محل بروز اختلافات نيروهاي سياسي تبديل شد و پس از دو سال از موقعيت تكثر سياسي به يگانگي سياسي رسيد. اين يگانگي باعث افزايش پديده‌هاي مظنون در زندگي روزمره مي‌شد كه مي‌بايست آيندۀ جامعۀ ايران و روابط نيروهاي اجتماعي با ساخت قدرت مستقر را جهت دهد.