چالش‌هاي تعاملي پليس و شهرداري در پيشگيري اجتماعي از سرقت منزل (مطالعه موردي شهر اهواز)

زمينه و هدف: پيشگيري اجتماعي از جرم عليه اموال شهروندان بويژه، اماكن مسكوني، يكي از حوزه‌هايي است كه نيازمند تعامل سازنده ميان پليس و شهرداري‌ها است.اين پژوهش با هدف شناخت و بررسي چالش‌هاي تعاملي پليس و شهرداري در پيشگيري اجتماعي از سرقت منازل شهري انجام گرفته است. روش‌شناسي: اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ شيوه اجرا از نوع پژوهش‌هاي آميخته است. جامعه مشاركت‌كننده در مرحله كيفي شامل مديران سازمان‌هاي پليس و شهرداري در شهر اهواز بود كه 12 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماري پژوهش در مرحله كمّي شامل دو گروه فرماندهان و مديران انتظامي و مديران شهرداري اهواز به تعداد 76 نفر بود حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 69 نفر تعيين شد. در مرحله كيفي از نشست طوفان ذهني به عنوان ابزار گردآوري داده‌ها استفاده شد. در مرحله كمُي از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روايي صوري و محتوايي ابزار سنجش توسط 7 نفراز متخصصان كنترل و پس از اعمال نظرات آن‌ها به تأييد نهايي رسيد، پايايي پرسش‌نامه نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ برابر با 0/86 بدست آمد. داده‌هاي مرحله كمي با استفاده از آزمون تي مستقل با استفاده از نرم افزارSPSS  تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج آزمون لوين در مورد يكساني واريانس‌ها نشان مي‌دهد تنها در سه مورد در سطح 0/05 معنادار بدست آمده است و فرض H1 مبني بر نابرابري واريانس ديدگاه دو گروه تأييد مي‌شود. در 8 مورد ديگر از چالش‌هاي تعاملي مديريت انتظامي و نهاد شهرداري در زمينه پيشگيري اجتماعي از سرقت منزل در اهواز، سطح معناداري آزمون لوين بالاتر از عدد 0/05 مشاهده مي‌شود. نتيجه‌گيري: برآيند يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه در بيشتر چالش‌هاي تعامل ناجا و نهاد شهرداري در مديريت پيشگيري از سرقت منزل اختلاف نظر وجود ندارد. بنابراين مي‌توان نتيجه‌گيري كرد در حوزه‌هاي تعاملي پليس و شهرداري به لحاظ نظري اختلاف ديدگاه ميان مديران اين دو سازمان وجود ندارد و بنابراين ضرورت عملياتي كردن راهبردهاي تعاملي در اين زمينه آشكار به نظر مي‌رسد.