تطبيق الگوي دعوت فردي‌تربيتي (فرهنگي) بر دعوت پيامبر (ص) در مكه

از الگوهاي مهم دعوت، الگوي فردي‌فرهنگي و اجتماعي‌ساختاري است. در الگوي اول، دعوت بيشتر جنبه فردي دارد و هدف، رساندن پيام به هر يك از مخاطبان است. در اين الگوي ‌روان‌شناختي، مخاطب در اثرپذيري دعوت بسيار تأثيرگذار است، اما به نوع طبقه اجتماعي و ساختارهاي اجتماعي توجهي نمي‌شود. در اين پژوهش، دعوت پيامبر اسلام ص در دوران مكه با روش كيفي تطبيق الگو تحليل مي‌شود. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه بسنده‌كردن به جنبه‌هاي فردي مخاطبان و بي‌توجهي به شاخصه‌ها و مدل‌هاي اجتماعي براي تحليل كامل، صحيح نيست. دعوت پيامبر ص در مكه به رغم آنكه بيشتر جنبه فردي داشت، اما گاهي، مثلاً در انذار خويشاوندان و ارسال نامه به نجاشي، شاخصه‌هاي مدل اجتماعي را به خدمت مي‌گرفت. بر اساس اين فرضيه مي‌توان براي دعوت پيامبر اكرم ص در مكه مدلي دوبعدي مطرح كرد. در اين تحقيق، با استفاده از روش تطبيق الگو، درصدد شناخت معيارها و شاخصه‌هاي مدل دعوت و تطبيق آن بر سيره و روش دعوت پيامبر اسلام ص در دوران مكه و پس از بعثت هستيم تا ببينيم نوع دعوت ايشان در مكه بر اساس چه نوع مدل دعوتي (فردي‌فرهنگي يا اجتماعي‌ساختاري) تبيين و تحليل مي‌شود.