اثر عمليات ذخيره نزولات هلالي آبگير و ابعاد آن بر احياي پوشش گياهي و خاك (مطالعه موردي: مراتع دشت ريحان شهرستان راور)

در سطح وسيعي از مراتع كشور، خشكي هوا و كمبود رطوبت وجود دارد كه مي‌توان با استفاده از برخي عمليات مكانيكي رطوبت خاك را در نقاط خاصي از مرتع افزايش داد. هدف در اين تحقيق اثر عمليات ذخيره نزولات هلالي آبگير و ابعاد آن بر احياي پوشش گياهي و خاك مراتع دشت ريحان شهرستان راور (كرمان) مي‌باشد. بدين منظور نمونه برداري به روش تصادفي در هلالي آبگير كوچك، هلالي آبگير متوسط، هلالي آبگير بزرگ و منطقه بين هلالي انجام شد. در داخل هر پلات فهرست گونه‌هاي موجود، درصد تاج پوشش، توليد و تعداد پايه‌هاي گياهي اندازه گرديد و در هر ترانكست يك پروفيل خاك زده شد و نمونه‌برداري از عمق 30 سانتي‌متر اول خاك صورت پذيرفت و داده‌ها با استفاده از تجزيه واريانس يك طرفه و آزمون دانكن در نرم افزار SPSS21 آناليز گرديد. نتايج نشان داد كه تراكم، توليد و درصد پوشش گياهي در چهار سايت با هم تفاوت معني‌داري (p 0/05) داشته‌اند. ببيشترين درصد پوشش و توليد در هلالي آبگير با ابعاد بزرگ وجود داشت اما تنوع و غنا در چهار سايت مطالعاتي تفاوت معني‌داري نداشتند. بر اساس شاخص يكنواختي نيز شاخص يكنواختي سيمپسون و ويلسون تفاوت معني‌داري (p 0/05) داشته اند كه بيشترين يكنواختي در هلالي آبگير كوچك مي‌باشد. مواد آلي و كربن آلي خاك هلالي آبگير بزرگ افزايش معني داري داشته است. به طور كلي با توجه به حساسيت بالاي اكوسيستم‌هاي مرتعي در مناطق خشك و نيمه خشك با احداث هلالي آبگير در ابعاد بزرگ مي‌توان باعث افزايش پوشش گياهي در عرصه شد.