اثربخشي درمان شناختي مبتني بر مدل داگاس برنگراني بيمارگون، شدت‌ علائم و عوامل علت‌شناختي اختلال اضطراب در بيماران مبتلا به اختلال اضطراب تعميم‌يافته

زمينه: پژوهش‌هاي اندكي براي مطالعه اثربخشي مدل داگاس و مطالعه اثر متغيرهاي سبب‌ساز اختلالات اضطرابي انجام ‌شده‌اند و بيشتر پژوهشگران بر عوامل نگهدارنده و تداوم بخش اختلالات اضطرابي تمركز داشته اند. اما پيرامون اثربخشي درمان شناختي مبتني بر مدل داگاس بر نگراني بيمارگون، شدت‌ علائم و عوامل علت‌شناختي اختلال اضطراب تعميم‌يافته در بيماران مبتلا به اختلال اضطراب تعميم‌يافته شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: بررسي اثربخشي درمان شناختي مبتني بر مدل داگاس بر نگراني بيمارگون، شدت‌ علائم و عوامل علت‌شناختي اختلال اضطراب تعميم‌يافته در بيماران مبتلا به اختلال اضطراب تعميم‌يافته بود. روش: پژوهش از نوع نيمه‌ آزمايشي (پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري) همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش، كليه افراد مبتلا به اختلال اضطراب تعميم‌ يافته مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر اصفهان از ارديبهشت‌ماه تا مهرماه سال 1396 بودند. 30 نفر به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (15 نفري) جايگزين شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه‌هاي نگراني ايالت پنسيلوانيا (ماير و همكاران، ۱۹۹۰)، مقياس كوتاه سنجش اختلال اضطراب تعميم‌يافته (اشپتزر و همكاران، ۲۰۰۶)، مقياس عدم تحمل بلاتكليفي (فريستون و همكاران، ۱۹۹۴)، پرسشنامه اجتناب شناختي (سكستون و همكاران، ۲۰۰۹)، پرسشنامه چرا نگراني (هولوكا و همكاران، ۲۰۰)، پرسشنامه جهت‌گيري منفي نسبت به مشكل (گوزلين و همكاران، ۲۰۰۵) و دوازده جلسه 90 دقيقه اي درمان شناختي مبتني بر مدل داگاس (داگاس و روبيچاود، ۲۰۱۲). تحليل داده ها با آزمون كواريانس و آزمون كرويت ماچلي انجام شد. يافته ها: درمان شناختي داگاس بر نگراني بيمارگون، شدت علائم GAD، و عوامل علت‌شناختي GAD (جهت‌گيري منفي به مشكل، عدم تحمل بلاتكليفي، اجتناب شناختي و باورهاي مثبت نسبت به نگراني) تأثير معناداري داشت 0/05 P). نتيجه‌گيري: بيماراني كه در جلسات شناخت‌درماني داگاس شركت كردند، نگراني بيمارگون، شدت علائم و عوامل علت‌شناختي GAD آنان كمتر شد.