رابطه طرحواره هاي ناسازگار اوليه با رضايت زناشويي و پريشاني روانشناختي در زنان نابارور شهر تهران

زمينه: مطالعات متعددي به بررسي طرحواره هاي ناسازگار اوليه و رضايت زناشويي و پريشاني روانشناختي پرداخته اند. اما پيرامون رابطه طرحواره هاي ناسازگار اوليه با رضايت زناشويي و پريشاني روانشناختي زنان نابارو شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه طرحواره هاي ناسازگار اوليه با رضايت زناشويي و پريشاني روانشناختي زنان نابارور انجام شد. روش: روش اين پژوهش توصيفي و از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه زنان نابارور شهر تهران در سال 1398 بود. تعداد 260 زن نابارور به روش نمونه‌گيري در دسترس به عنوان نمونه از بين دو مركز ناباروري شهر تهران انتخاب شدند. به‌منظور گردآوري داده‌ها، از فرم كوتاه پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ (1998)، پرسشنامه 47 سؤالي رضايت زناشويي انريچ (1989) و پرسشنامه پريشاني روانشناختي كسلر (2002) استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون خطي چندگانه انجام شد. يافته‌ها: بين طرحواره هاي ناسازگار رهاشدگي، نقص، وابستگي، اطاعت، بازداري هيجاني و معيارهاي نامربوط با رضايت زناشويي رابطه معنادار وجود دارد (0.05 P). همچنين بين طرحواره هاي ناسازگار رهاشدگي، وابستگي، خود تحول نايافته، بازداري هيجاني، معيارهاي نامربوط، خودكنترلي ناكافي و استحقاق با پريشاني روانشاختي رابطه معنادار وجود دارد (0.05 P). نتيجه‌گيري: طرحواره هاي ناسازگار اوليه ازجمله عواملي است كه در دوره ناباروري منجر به كاهش سطح رضايت زناشويي زنان شده و پريشاني روانشناختي را بالا مي‌برد.