اثربخشي برنامه مداخله اي تعامل والد - كودك مبتني بر مربي گري هيجان بر علائم اختلال اضطراب جدايي كودكان

زمينه: مطالعات متعددي پيرامون اثربخشي برنامه مداخله اي تعامل والد كودك و علائم اختلال اضطراب جدايي كودكان انجام شده است. اما پژوهشي كه به اثربخشي برنامه مداخله اي تعامل والد كودك مبتني بر مربي گري هيجان بر علائم اختلال اضطراب جدايي كودكان پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشي برنامه مداخله اي تعامل والد كودك مبتني بر مربي گري هيجان بر علائم اختلال اضطراب جدايي كودكان بود. روش: پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون همراه با گروه كنترل يود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر پايه اول ابتدايي منطقه 10 (1282 نفر) در سال تحصيلي 9998 بود. تعداد 30 دانش آموز به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش عبارتند از: مقياس سنجش اضطراب جدايي (نسخه والد و كودك، هان، هاجينليان، ايسن، وندر و پينكاس، 2003) و برنامه مداخله اي تعامل والد كودك مبتني بر مربي گري هيجان (محقق ساخته، 1398). تحليل داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چندمتغيره (MANCOVA) و تك متغيره انجام شد. يافته ها: برنامه مداخله اي تعامل والد كودك مبتني بر مربي گري هيجان به طور معناداري در كاهش ترس از رهايي، ترس از تنهايي، ترس از بيماري و نگراني از وقوع حوادث خطرناك مؤثر بود (P 0/01). نتيجه گيري: دانش آموزاني كه در برنامه مداخله اي تعامل والد كودك مبتني بر مربي گري هيجان شركت كردند نشانه هاي اختلال اضطراب جدايي كمتري داشتند.