اثربخشي برنامه كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر خودمراقبتي و كيفيت زندگي وابسته به ديابت در بيماران زن مبتلا به ديابت نوع دو

زمينه: مطالعات متعددي به اثربخشي برنامه كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر اضطراب و كاهش درد افراد مبتلا به ديابت نوع دو پرداخته است. اما پژوهشي كه به بررسي اثربخشي برنامه كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر خودمراقبتي و كيفيت زندگي وابسته به ديابت در بيماران زن مبتلا به ديابت نوع دو پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: تعيين ميزان اثربخشي برنامه كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر خودمراقبتي، كيفيت زندگي وابسته به ديابت در بيماران زن مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي، با پيش آزمون - پس آزمون همراه با گروه گواه بود، جامعه آماري كليه زنان مبتلا به ديابت نوع دو كه به بيمارستان امام حسين (ع) در شهر تهران در طي ماه‌هاي دي ماه ۱۳۹7 تا ارديبهشت ۱۳۹8 مراجعه‌ كرده بودند بود. 60 نفر از زنان مبتلا به ديابت نوع دو با روش نمونه‌گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفي در گروه آزمايش و گروه كنترل (30 نفر) گمارده شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه خودمراقبتي (گلاسگوو تابرت، 1994)، پرسشنامه كيفيت زندگي (توماس و همكاران، 1994) و برنامه آموزشي كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي (جوادي و همكاران، 2019). تحليل داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس اندازه گيري مكرر چند متغيري انجام شد. يافته ها: نشان داد كه در گروه آزمايش، ميانگين نمره خودمراقبتي و كيفيت زندگي به طور معناداري بالاتر از گروه كنترل و افزايش پيدا كرده است. (0/001 P). نتيجه‌گيري: بيماران زن مبتلا به ديابت نوع 2 كه در جلسات درماني برنامه كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي شركت كردند خودمراقبتي و كيفيت زندگي بيشتري را كسب كردند.