الگوي ساختاري رضايت زناشويي بر‌ اساس ويژگي‌هاي شخصيتي و سبك‌هاي دلبستگي با ميانجي‌گري راهبردهاي مقابله‌اي

زمينه: ارتباط زناشويي هسته مركزي نظام خانواده است و از آنجايي كه نهاد خانواده اولين نهاد اجتماعي است كه رشد، تحول و شكل‌گيري شخصيت اثرات چشمگيري دارد، بر همين اساس بررسي مسائل و مشكلاتي كه منجر به فروپاشي خانواده و روابط زناشويي مي‌شود نيز ضروري به نظر مي‌رسد. هدف: هدف پژوهش حاضر، پيش‌بيني رضايت زناشويي بر اساس ويژگي‌هاي شخصيتي و سبك‌هاي دلبستگي با ميانجي‌گري راهبردهاي مقابله‌اي است. روش: پژوهش حاضر همبستگي از نوع اكتشافي - متوالي و هدايت شده است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانشجويان زن متأهل مقاطع كارشناسي و كارشناسي ارشد دانشگاه شهيد بهشتي تهران در سال 97 تشكيل دادند كه تعداد نمونه ۳۵۰ نفر از دانشجويان بودند كه به شيوه در دسترس انتخاب شدند براي جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش، از پرسشنامههاي رضايت زناشويي انريچ (1987)، شخصيتي نئو (1990)، سبك‌هاي دلبستگي كولينز و ريد (1990) و راهبردهاي مقابله‌اي رضاخاني (1388) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد بين ويژگي‌هاي شخصيتي روان‌رنجوري و برون‌گرايي با رضايت زناشويي رابطه منفي و گشودگي، توافق و وظيفه‌شناسي با رضايت زناشويي رابطه مثبت معنادار به دست آمد؛ همچنين رابطه بين سبك‌هاي دلبستگي اجتنابي و اضطرابي با رضايت زناشويي منفي و با سبك دلبستگي ايمن مثبت و معنادار است. روان‌رنجوري 0/48 = β و سبك دلبستگي اجتنابي 0/41 = β سهم بيشتري در تبيين رضايت زناشويي دارد (0/001 p). نتيجه‌گيري: از جمله دستاوردهاي اين پژوهش مي‌تواند ترغيب درمانگران به ايجاد راهكارهايي براي تغيير در شناخت، افكار، عملكردها، عواطف و هيجان هاي زوج‌ها و از اين طريق بهبود روابط و رضايت زناشويي و انسجام جامعه باشد.