كاربرد پارادوكس درماني براي درمان اختلال بدشكلي بدني: مطالعه موردي

زمينه: اختلال بدشكلي بدني (BDD)، به عنوان يك وضعيت باليني ناتوان كننده، اگر درمان نشود به يك بيماري مزمن تبديل خواهد شد. بنابر اين، درمان BDD يك نياز فوري باليني محسوب مي شود. هدف: يكي از اهداف اين مقاله، معرفي اصول و فنون يك مدل جديد روان درماني براي اختلال هاي روانشناختي با عنوان اختصاري PTC (پارادوكس + برنامه زماني = درمان) است. هدف دوم، سنجش نتايج كاربرد مدل رواندرماني PTC براي درمان اختلال بدشكلي بدني است. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه موردي باليني است. در اين مقاله، فرآيند و نتايج درمان PTC براي يك بيمار زن 33 ساله مبتلا به BDD به طور كامل گزارش مي شود. مقياس بدشكي بدني ادراك شده (PBDS)، مقياس افسردگي بك (BDI)، مقياس اضطراب بك (BAI) و مقياس درجه بندي ذهني نتايج درمان (TOSRS) توسط بيمار تكميل شد. يافته ها: نتايج درمان پنج جلسه اي PTC براي اين بيمار، به طور كامل موفقيت آميز بود. پيگيري هاي 24 ماهه و 36 ماهه نيز نشان داد كه تغييرات درماني از ثبات و استمرار برخوردار بوده و در اين دوره هيچ بازگشتي صورت نگرفته است. نتايج درمان اين بيمار، تأثيرات درماني عميق و پايدار مدل روان درماني PTC را در كوتاه ترين زمان ممكن براي درمان BDD تأييد مي كند. مكانيسم هاي تأثيرگذاري برنامه زماني پارادوكسي و انطباق آنها با نتايج درمان بيمار در اين مقاله تشريح شده است. نتيجه گيري: مدل رواندرماني PTC، به عنوان رويكردي بسيار كوتاه مدت، ساده، تأثيرگذار، كارآمد، و در عين حال اقتصادي براي درمان BDD معرفي و پيشنهاد مي شود.