مقايسه درك شنيداري در سطوح مختلف شدت نويز در گروه سالمند و جوان

مقدمه و اهداف امروزه با افزايش سطح بهداشت و سلامت و اميد به زندگي، جمعيت سالمندان در جهان رو به ازدياد است. افزايش جمعيت سالمندي، مطالعات بيشتري در زمينه افزايش سن و چگونگي تغيير در رفتارهاي ارتباطي را مي طلبد. آزمون گفتار در حضور نويز، درك شنيداري افراد را در حضور نويز بررسي مي كند. مطالعه حاضر با هدف مقايسه نتايج آزمون گفتار در حضور نويز در افراد جوان و سالمند با آستانه شنوايي هنجار انجام گرفت. مواد و روش ها مطالعه حاضر كه از نوع توصيفيتحليلي بود و به صورت مقطعي و ازطريق نمونه گيري در دسترس انجام شده است. جامعه مورد مطالعه در اين پژوهش 31 سالمند و 31 جوان بود كه بر اساس معيارهاي ورود انتخاب شدند. آزمون هاي اديومتري تن خالصايميتانس اكوستيك و اديومتري گفتار و همچنين آزمون گفتار در حضور نويز، درگروه هاي سالمند و جوان انجام شد. يافته ها يافته هاي تحقيق حاضر نشان داد كه در نسبت هاي سيگنال به نويز 20، 15، 10، 5 و صفر دسي بل، اختلاف معناداري بين دو گروه سني جوان و سالمند وجود داشت (0/05 P)، ولي در نسبت سيگنال به نويز 25 اختلاف معناداري بين دوگروه سني به دست نيامد (0/05 P). همچنين نتايج نشان داد نمره نسبت هاي سيگنال به نويز 5 و صفر، اختلاف معناداري با نسبت هاي سيگنال به نويز 10، 15، 20 و 25 در گروه هاي سالمند و جوان داشت (0/05 P). نتيجه گيري به نظر مي‌رسد افراد سالمند ممكن است در  فعاليت هاي قشري و زير قشري مغز در پردازش شنيداري متفاوت با گروه جوان باشند و احتمالا توانايي درك گفتار در حضور نويز ضعيف تري نسبت به گروه جوان داشته باشند.