تاثير شش هفته تمرين تعادلي بر تعادل و الگوي فعاليت الكتريكي برخي عضلات اندام تحتاني زنان داراي سندروم هايپرموبيليتي عمومي

مقدمه و اهداف هايپرموبيليتي يكي از معضلات پزشكي در سرتاسر جهان است كه باعث بروز درد، كاهش عملكرد و كاهش حس عمقي مفصل مي شود و در نهايت اين عوامل اختلالات تعادلي را در پي خواهند داشت. همچنين در اين افراد تغيير الگوي فعاليت عضلاني نسبت به افراد سالم گزارش شده است. بنابراين هدف از تحقيق حاضر تعيين تاثير شش هفته تمرين تعادلي بر تعادل و الگوي فعاليت الكتريكي برخي عضلات اندام تحتاني زنان داراي سندروم هايپرموبيليتي عمومي بود. مواد و روش ها در مطالعه حاضر، 24 دانشجوي زن داراي سندروم هايپرموبيليتي عمومي با دامنه سني 26-22سال از بين دانشجويان زن دانشگاه خوارزمي به صوررت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و تجربي تقسيم شدند. اندازه‌ گيري زمان شروع فعاليت الكتريكي عضله با دستگاه الكترومايوگرافي سطحي از عضلات واستوس مدياليس، واستوس لتراليس، ركتوس فموريس، سمي تندونيس، بايسپس فموريس و گاستروكنميوس داخلي حين تكليف فرود دراپ و تعادل ايستا و پويا به ترتيب با آزمون‌هاي باس استيك و واي در پيش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. پس از اجراي شش هفته تمرين تعادلي بر روي گروه تجربي براي تجزيه و تحليل آماري از آزمون تحليل كوواريانس در سطح معناداري 0/05 استفاده شد. يافته ها يافته ها نشان داد پس از اجراي شش هفته تمرين تعادلي بين گروه كنترل و تجربي در زمان شروع فعاليت الكتريكي عضلات سمي تندونيس، بايسپس فموريس و واستوس لتراليس، تعادل ايستا و تعادل پويا در جهت قدامي و خلفيداخلي تفاوت معنا‌داري وجود داشت. نتيجه گيري به نظر مي‌رسد پس از اجراي برنامه تمريني، افزايش حساسيت گيرنده‌هاي مفصلي و الگوي فعاليت الكتريكي عضلاني به ترتيبي بوده كه منجر به تعديل پاسخ‌هاي تعادلي شده‌ است. با در نظر گرفتن تاثيرگذاري بالاي به دست آمده در گروه تمرين، انجام اين تمرينات مي‌تواند در كسب فوايد جسمي و بهبود در تعادل و كنترل پاسچرال در فعاليت‌هاي روزانه اين افراد حائز اهميت باشد؛ لذا به عنوان يك روش پيشنهادي و مكمل در درمان قابل توصيه است.