ارزيابي تقارن پارامترهاي زمانيفضايي راه رفتن هنگام حمل كوله پشتي با وزن هاي مختلف به روش يك طرفه و دوطرفه با استفاده از الگوريتم VBT

مقدمه و اهداف هدف مطالعه حاضر ارزيابي تاثير حمل كوله پشتي با وزن هاي مختلف به دو روش يك طرفه و دوطرفه بر تقارن پارامترهاي زمانيفضايي راه رفتن افراد بزرگسال سالم بود. مواد و روش ها 17 آزمودني دختر سالم با ميانگين سن 21.73 سال، براي شركت در تحقيق حاضر داوطلب شدند. راه رفتن آزمودني ها هنگام حمل كوله پشتي به دو روش يك طرفه و دوطرفه و با وزن هاي صفر، 5، 10 و 15 درصد از وزن بدن با استفاده سيستم سه بعدي آناليز حركت با شش دوربين مورد ارزيابي قرار گرفت. پارامترهاي زمانيفضايي راه رفتن و شاخص تقارن زمان قدم و طول قدم با استفاده از الگوريتم تردميل مبتني بر سرعت (VBT) و برنامه نويسي محاسبه شدند. براي تجزيه و تحليل آماري داده ها از آزمون تيهمبسته و آزمون آناليز مكرر واريانس استفاده شد (p 0.05). يافته ها نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه با افزايش وزن كوله پشتي، مدت زمان فاز استانس، سوينگ و حمايت دوگانه فزايش و طول قدم و تواتر گام برداري كاهش پيدا مي كند. ارزيابي شاخص تقارن نشان داد كه اين شاخص با افزايش بار اعمال شده بر بدن كاهش مي يابد و راه رفتن فرد به سمت عدم تقارن اندام راست و چپ سوق پيدا مي كند. همچنين مشخص شد كه حمل كوله پشتي به صورت يك طرفه، شاخص تقارن را نسبت به حمل كوله پشتي دوطرفه بيشتر تحت تاثير قرار مي دهد و باعث كاهش آن مي شود كه اين تفاوت حين حمل كوله پشتي با 15 درصد وزن بدن معنادار بود. نتيجه گيري با توجه به نتايج به دست آمده، پيشنهاد مي شود براي بهبود شاخص تقارن اندام راست و چپ، وزن كوله پشتي از ده درصد وزن بدن تجاوز نكند و روش حمل كوله پشتي به صورت دوطرفه باشد.