پردازش شنيداري و درك گفتار در كاربران سالمند سمعك و نقش آموزش و تربيت شنوايي در بهبود آن

مقدمه و اهداف پيرگوشي به كم شنوايي دوطرفه متقارني اطلاق مي شود كه در نتيجه كهنسالي حاصل مي شود و اكثر افراد بالاي 70 سال را متاثر مي كند و اثرات آن در فركانس هاي بالا كه در درك گفتار اهميت دارند، بيشتر مي باشد. اين كم شنوايي پيشرونده با ويژگي هايي همچون تغيير آستانه اديومتريك و مشكلات درك گفتاري در محيط هاي نويزي مشخص مي شود. مشخص گرديده است كه عوامل شناختي از قبيل توجه، حافظه كاري و سرعت پردازش اطلاعات نيز به طور قابل توجه ي در درك گفتار در نويز و در سكوت نقش دارند. هرچند سمعك شنوايي فركانسي را تقويت مي كند، اما نمي تواند نقايصي را كه در پردازش زماني شنوايي رخ مي دهد، جبران نمايد. راهكار ديگر در اين موارد استفاده از تربيت شنوايي مي باشد.آموزش شناختِ شنواييمحور مي تواند تا حدودي نقايص وابسته به سن در پردازش زماني در مغز را بازسازي نمايد و اين ساخت پذيري به نوبه خود منجر به بهبود مهارت هاي دركي و شناختي شود. مواد و روش ها در مقاله مروري حاضر برخي مباحث مطرح شده در خصوص پردازش زماني شنوايي و درك گفتار در سالمندان و نيز نقش تقويت و آموزش در آنها در مقالاتي از بانك هاي اطلاعاتي Scopus، PubMed ، Google Scholar، Science Direct از سال هاي 1971 تا 2019 انتخاب و بررسي شدند. نتيجه گيري با توجه به مشكلات پردازش شنيداري و ضعف درك گفتار در محيط هاي پرسروصدا در سالمندان كم شنوا و نيز اثر آموزش در افزايش توانايي هاي درك شنوايي در كهنسالي، در درمان مشكلات ارتباطي اين افراد، ارزيابي اوليه از پردازش شنوايي مركزي و تربيت شنوايي را بايد به عنوان يك اصل مد نظر قرار داد. نقش شنوايي شناسان در فهم و درك اهميت تربيت شنوايي و معرفي آن به عنوان قسمتي از برنامه تجويز سمعك در سالمندان كم شنوا بسيار حائز اهميت است.