تأثير بهزيستي فضيلتگرا بر كيفيت زندگي واليباليست هاي تيم هاي جانبازان و معلولين با نقش ميانجي حمايت اجتماعي

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير حمايت اجتماعي و كيفيت زندگي بر بهزيستي فضيلت‌گراي ورزشكاران جانباز و معلول شركت‌كننده در مسابقات واليبال قهرماني كشور انجام شد. روش‌ها: پژوهش انجام شده توصيفي و طرح آن از نوع همبستگي بود. جامعۀ آماري پژوهش كليۀ ورزشكاران جانباز و معلول شركت كننده در مسابقات قهرماني كشور در سال 1398 بودند كه از طريق نمونه‌گيري در دسترس، 99 نفر از ميان آن‌ها انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه‌هاي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني فرم كوتاه (1996)، بهزيستي فضيلت‌گرا (واترمن و همكاران، 2010) و حمايت اجتماعي (واكس و همكاران، 1986) بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، از آمار توصيفي و مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه حمايت اجتماعي بر كيفيت زندگي تأثير مستقيم و معناداري داشت، كيفيت زندگي نيز بر بهزيستي فضيلت‌گرا اثر مستقيم و معناداري داشت؛ همچنين حمايت اجتماعي بر بهزيستي فضيلت‌گرا تأثير مستقيم و معناداري داشت. نتايج بيانگر تأثير غيرمستقيم و معنادار حمايت اجتماعي بر بهزيستي فضيلت‌گرا بواسطۀ كيفيت زندگي بود. نتيجه گيري: يافته‌ها بيانگر اهميت نقش كيفيت زندگي به عنوان ميانجي در ارتقاي بهزيستي فضيلت‌گراي ورزشكاران جانباز و معلول بود؛ بنابراين ضمن تقويت كيفيت زندگي و حمايت اجتماعي مي‌توان بهزيستي فضيلت‌گراي ورزشكاران را توسعه داد؛ از اين‌رو سازمان‌هاي بهزيستي و امور جانبازان و ايثارگران و نهادهاي ورزشي به عنوان متوليان حمايت از ورزشكاران معلول و جانباز مي‌توانند در بهبود تعاملات اجتماعي و در نهايت بهزيستي فضيلت‌گراي اين افراد نقش‌آفريني كنند.