سرمايۀ اجتماعي دانشگاهي: مقايسۀ دانشجويان ايراني در حال تحصيل در ايران و هند

مقاله حاضر به بررسي وضعيت مؤلفه‌هاي سيزده‌گانه سرمايه اجتماعي دانشگاهي و مقايسه آن در ميان 190 نفر دانشجوي دكتري در حال تحصيل در سه دانشگاه تهران، تربيت‌مدرس و فردوسي مشهد (به‌عنوان نمونه ايراني) و دانشجويان دكتري ايراني در حال تحصيل در دانشگاه ميسور هند (نمونه خارج از كشور) پرداخته است. اين مطالعه با پرسشنامه محقق‌‌ساخته و به روش پيمايش در ميان دانشجويان دانشگاه‌هاي ايراني و دانشگاه ميسور هند انجام شده است. نتايج نشان مي‌دهد وضعيت سرمايه اجتماعي دانشگاهي در ميان دانشجويان دكتري ايراني در حد متوسط به پايين است. در ميان چهار گروه از دانشجويان مورد مطالعه پيوند با اعضاي خانواده بيش از تعاملات در فضاي مجازي گسترش دارد. از ميان چهار نوع اعتماد سنجيده‌شده در اين پژوهش، اعتماد به استادان در ميان دانشجويان از ساير اعتمادها بيشتر است. شبكه‌سازي در دوران دبيرستان و دانشگاه پايين‌ترين سطح وضعيت سرمايه اجتماعي برآورد شده است. مقايسه دانشجويان در حال تحصيل در ايران و هند نشان مي‌دهد، ميانگين استانداردشده شاخص‌هاي سيزده‌گانه در ميان دانشجويان دكتري در حال تحصيل در دانشگاه ميسور هند از دانشجويان در حال تحصيل در سه دانشگاه ايراني تا حدي بيشتر است. ارتباط با خانواده و شبكه‌سازي در دوران دبيرستان در ميان دانشجويان ايراني خارج از كشور در مقايسه با دانشجويان ايراني نيز بيشتر ارزيابي شده است.