اثربخشي آموزش فرزند پروري مبتني بر شفقت به والدين بر تنظيم شناختي هيجان و خودكارآمدي دانش آموزان دختر مبتلا به اضطراب اجتماعي

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشي آموزش فرزندپروري مبتني بر شفقت به والدين بر تنظيم شناختي هيجان و خودكارآمدي دانش‌آموزان دختر مبتلا به اضطراب اجتماعي انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش را تمامي دانش‌آموزان دختر داراي اضطراب اجتماعي به همراه مادران‌شان در روستاي قهجاورستان تشكيل دادند. 30 نفر از مادران به‌ شيوه نمونه‌‌گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل جايگزين شدند. طرح پژوهش از نوع نيمه تجربي با پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود.  والدين گروه آزمايش در 8 جلسه 90 دقيقه اي آموزش فرزندپروري مبتني بر شفقت شركت كردند؛ اما براي گروه كنترل، مداخله‌‌‌‌اي صورت نگرفت. در نهايت دانش‌آموزان دختر در دو مرحله به پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان كودكان گارنفسكي و همكاران (2007) و مقياس خودكارآمدي كودكان وﻳﻠﺮ و وﻟﺪ (1982) پاسخ دادند. داده‌‌هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيره و يك متغيره تحليل شد. نتايج نشان داد كه بين نمرات گروه­هاي كنترل و آزمايش در راهبرد منفي و مثبت تنظيم هيجان و خودكارآمدي دانش‌آموزان مبتلا به اضطراب اجتماعي تفاوت معناداري وجود دارد و مداخله آموزشي سبب افزايش استفاده از راهبرد مثبت تنظيم هيجان و افزايش خودكارآمدي  و كاهش استفاده از راهبرد منفي تنظيم هيجان در دانش‌آموزان  دختر شده است و آموزش فرزندپروري مبتني بر شفقت به والدين بر تنظيم شناختي هيجان و خودكارآمدي دانش‌آموزان دختر مبتلا به اضطراب اجتماعي بخش اثر است.