ارتباط ديسترس اخلاقي با مراقبت پرستاري ايمن در پرستاران بخش هاي اورژانس

مقدمه: كيفيت ارايه خدمات در بخش اورژانس به عنوان قلب بيمارستان، نمادي از وضعيت كلي ارائه خدمات در بيمارستان محسوب مي گردد. پرستاران به عنوان بزرگترين گروه كاركنان مراقبت سلامت، نقش بسزايي را در كيفيت و ايمني خدمات درماني ايفا مي‌كند اغلب در موقعيت هاي باليني، درگير موقعيت ها و تصميمات اخلاقي هستند. اين مطالعه با هدف بررسي همبستگي ديسترس اخلاقي با كيفيت مراقبت پرستاري ايمن در پرستاران بخش اورژانس انجام‌گرديد.روش كار: اين مطالعه با رويكرد توصيفي-مقطعي به روش سرشماري در 130 پرستار از بخش‌هاي اورژانس بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1397 انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه 24 سؤالي ديسترس اخلاقي كورلي (ابعاد فراواني و شدت مواجهه) و پرسشنامه ارزيابي مراقبت پرستاري ايمن (ASNC) جمع‌آوري شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 با استفاده از آمار توصيفي (توزيع فراواني، شاخص ميانگين و انحراف معيار) و آزمون هاي همبستگي پيرسون، تي مستقل و واريانس يكطرفه تجزيه و تحليل شد.يافته‌ها: ميانگين ديسترس اخلاقي پرستاران در بعد فراواني (13 ±48.8) و در بعد شدت (14 ±50)، در سطح بالا و ميانگين كيفيت مراقبت پرستاري ايمن (29 ±265)، در سطح عملكرد مطلوب بود. بين متغير كيفيت مراقبت پرستاري ايمن و فراواني ديسترس اخلاقي ارتباط معني‌دار و همبستگي منفي (0.014=P ، 0.057=r) و بين متغير كيفيت مراقبت پرستاري ايمن و شدت ديسترس اخلاقي ارتباط معني‌دار و همبستگي منفي (0.022=P ، 0.038=r) بود.نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط بين كيفيت مراقبت پرستاري و ديسترس اخلاقي در پرستاران، لازم است مديران حوزه ي سلامت به اين مهم توجه نموده و برنامه‌هاي مناسبي همچون برگزاري جلسات هم انديشي با هدف اعمال تغييرات موثر در رويه ها و بهره گيري از نظرات پرستاران در جهت پيشگيري و كاهش ديسترس اخلاقي اجرا نمايند.