راهبردهاي نوين حفاظت از زيرساخت‌هاي حياتي

امروزه زيرساخت هاي حياتي در برابر حوادث طبيعي، حملات عمدي فيزيكي يا سايبري و تجاوز كشورهاي متخاصم بيش از قبل آسيب پذير هستند. به علاوه، از آنجايي كه بيشتر عملكردهاي جامعه وابستگي شديدي به عامليت زيرساخت هاي حياتي دارد، هر گونه اختلال در كاركرد يكي از زيرساخت ها مي تواند منجر به ايجاد پيامدهاي مخرب در ساير زيرساخت هاي وابسته و به تبع آن در كل جامعه گردد. از اين رو، بحث حفاظت از زيرساخت هاي حياتي به يكي از اولويت هاي تحقيقاتي قرن بيست و يك تبديل شده است. در كشور ما، مستحكم سازي زيرساخت‌هاي حياتي و كاهش احتمال حملات عمدي، آسيب پذيري ها و پيامدهاي مخرب، تنها با رعايت الزامات پدافند غيرعامل محقق مي‌گردد. حفاظت از زيرساخت هاي حياتي در مقابله با انواع مختلف تهديدات، به عنوان يكي از اهداف پدافند غيرعامل، با ايجاد و توسعه راهبرد هاي حفاظتي مناسب و كارا امكان پذير است. در اين مقاله، برخي شيوه ها و راهبردهاي ملي حفاظت از زيرساخت هاي حياتي بيان شده است. با ظهور و توسعه مفاهيم جديدي همچون تاب آوري در اين حوزه، سياست ها، راهبرد ها و اقدامات مشترك طرح هاي ملي حفاظت از زيرساخت هاي حياتي تحليل گرديده است. در نهايت، برخي اهداف راهبردي بعلاوه مهمترين الزمات و چالش هاي پيش‌روي حوزه حفاظت از زيرساخت هاي حياتي به منظور توسعه چارچوب ها و با ديدگاهي آينده پژوهانه مطرح شده است. بدين ترتيب، با استفاده از روش مطالعات تطبيقي، برخي الزامات اوليه در رابطه با راهبرد ملي حفاظت از زيرساخت هاي حياتي استخراج و تحليل شده است كه مي تواند گامي موثر در پيشبرد اهداف پدافند غيرعامل كشور محسوب گردد.