تبيين عوامل كالبدي در ارتقاء امنيت عيني سكونتگاه‌هاي كم برخوردار مناطق مرزي مطالعه موردي: محلات وكيل‌آباد و حاجي پيرلو شهر اروميه

امنيت سكونت يكي از چالش‌هاي اساسي در سكونتگاه‌هاي كم برخوردار است؛ به‌طوري‌كه از ديدگاه سازمان اسكان بشر، ناامني سكونت به‌عنوان چرخه فلاكت و شاخص محروميت در اين نواحي ياد مي‌شود. بنابراين هدف پژوهش تبيين عوامل كالبدي در امنيت عيني سكونتگاه‌هاي كم برخوردار، موضوع بااهميتي است كه در قالب نظريه‌هاي نوين شهرسازي موردبحث قرارگرفته است. پژوهش حاضر به هدف از نوع كاربردي و بر اساس روش‌شناسي از نوع مورد پژوهي است. روش جمع‌آوري داده و اطلاعات به‌صورت اسنادي و ميداني است كه از استفاده‌شده است. جامعه آماري محلات وكيل‌آباد و حاجي پيرلو اروميه بوده است. داده‌ها به‌صورت اسنادي از گزارش‌هاي نيروي انتظامي در سال‌هاي اخير استفاده‌شده است. به‌منظور دستيابي به ميزان امنيت عيني با تكيه‌بر آمار دقيق سرقت، به‌وسيله مدل كانون‌هاي جرم خيز از نرم‌افزار GIS استفاده‌شده است. نتايج حاصل از تحليل كانون‌هاي جرم خيز در محدوده موردمطالعه (محلات وكيل‌آباد و حاجي پيرلو) حاكي از وجود بيش از 29.92 درصد از مساحت كل محدوده در ناحيه امن با ضريب p بيشتر از 90% مي‌باشد. تنها 12.61 درصد از كل محدوده در محدوده كانون جرم خيز با ضريب p بيشتر از 90% درصد قرارگرفته است. همچنين بين ضريب GI و ريزدانگي قطعات، تعداد طبقات، كيفيت بنا، ميزان سطح بازشوها و ميزان روشنايي رابطه معكوس وجود دارد كه از بين اين متغيرها، متغير تعداد طبقات و ميزان بازشوها از شدت هم‌بستگي ضعيفي برخوردار مي‌باشد. همچنين 2 متغير اختلاط كاربري و نفوذپذيري رابطه مستقيم با ضريب GI دارد. وجود رابطه مستقيم با GI حاكي از قرارگيري بلوك موردنظر در دامنه نقطه داغ و به‌عبارتي‌ديگر در كانون جرم خيز قرار دارد.