تحليل سبك مديريت محلي در مناطق روستايي و تاثير آن بر ميزان مشاركت پذيري روستائيان (منطقۀ مورد مطالعه: روستاهاي دهستان زرين گل شهرستان علي آباد)

عوامل بسياري در فرايند اثربخشي مديريت تأثيرگذار است كه يكي از آن‏ها ويژگي‏ها يا سبك مديران و رفتارهاي آن‏ها با زيردستان است. اين امر به‏ويژه در اجتماعات محلي و روستايي، كه ارتباط نزديكي بين مديران و روستاييان وجود دارد، بسيار مهم است. زيرا مديران محلي هستند كه با رويكردهاي اجرايي يا عملكردي خود ميزان و زمينه حضور و مشاركت‏پذيري روستاييان را شكل مي‏دهند. بنابراين،در پژوهش حاضر براساس روش توصيفي تحليلي و بهره‏گيري از منابع موجود نخست به بررسي اثرهاي سبك مديريت روستايي پرداخته شده و سپس ارتباط آن بر ميزان مشاركت‏پذيري روستاييان در سكونتگاه‏هاي روستايي دهستان زرين‏گل شهرستان علي‏آباد مد نظر قرار گرفته است. حجم جامعه نمونه اين تحقيق متشكل از 269 سرپرست خانوار از 11 روستاي دهستان است كه در قالب پرسش‏نامه محقق‏ساخته بررسي شده‏اند. يافته‏هاي تحقيق حاكي از ميانگين متوسط در اغلب شاخص‏هاي پنج‏گانه (انگيزش، مشاركت در تصميم‏گيري، تعامل، ارتباطات، و اعتماد و اطمينان) سازنده سبك‏هاي مديريت است؛ به گونه‏اي كه از ميان 11 روستا، 10روستا داراي مجموع ميانگين امتيازات شاخص‏هاي بين 2.6 تا 3.25 يعني مديريت مشورتي و يك روستا داراي ميانگين امتيازات شاخص‏هاي كمتر از2.6 يعني داراي سبك مديريتي غالب دلسوزانه است. از طرفي، ارتباط مستقيمي بين ميزان سبك مديريت و مشاركت‏پذيري روستاييان در روستاهاي دهستان زرين‏گل وجود دارد. سطح معني‏داري بيانگر اين مطلب است كه بين دو متغير سبك مديريت و مشاركت‏پذيري روستاييان همبستگي وجود دارد.