تبيين سناريوهاي مسكن گروه هاي آسيب ‏پذير شهري (مطالعه موردي: كلان‏ شهر تهران)

در اين پژوهش با بهره‏گيري از روش سناريونگاري سعي در ترسيم آينده منطقي و باورپذير(سناريو‏ها) براي مسكن اقشار آسيب‏پذير شده است تا از اين طريق به برنامه‏ريزان كمك كرده باشد راهكارهاي بهينه براي حل اين مشكل ارائه دهند. بر همين اساس، پس از مرور مباني نظري، مجموعه پيشران‏هاي اثرگذار در آينده كلان‏شهر تهران شد و براساس روش تحليل اثرات متقاطع بررسي شد. براساس نتايج تحليل اثرات متقاطع، چهار پيشران، وضعيت سياست‏گذاري سرزمين، فقر شهري، درآمد سرانه، و رشد جمعيت جزو پيشران‏هاي كليدي بوده‏اند. در اين ميان، نرخ رشد درآمد سرانه با توجه به اينكه به‏طور مستقيم بر فقر شهري اثرگذاشته و به نوعي نمايانگر آن است در قالب همان فقر شهري بيان شده است. بر اين اساس، چارچوبسناريوها را سه عدم قطعيت تشكيل مي‏دهد: 1. وضعيت فقر شهري كلان‏شهر تهران؛ 2. نرخ رشد جمعيت كلان‏شهر تهران؛ 2. نگرش‏هاي آمايش سرزمين. شيوه مديريت سرزمين براساس سه پيشران و هشت سناريوي ممكن وجود دارد كه سناريوي سوم و سناريوي هشتم به‏دليل تناقض بين وقوع هم‏زمان تمركززدايي از تهران و افزايش نرخ رشد جمعيت داراي ناسازگاري دروني بودند و حذف شدند. همچنين، سناريوي پنجم و هفتم به‏دليل وجود تناقض بين تداوم تمركزگرايي در تهران و كاهش نرخ رشد جمعيت داراي ناسازگاري دروني بود و از فهرست سناريوها حذف شد. بدين ترتيب،چهار سناريو باقي ماند و داستان سناريو‏ها براي هر كدام از سناريوها ارائه شد.