تبيين الگوي شهروند بيوفيليك (مطالعه موردي: مناطق 9 و10 كلان شهر تهران)

در طول پيگيري‏هاي پايداري زيست‏محيطي توجه به مسئوليت دولت‏ها براي كاهش تخريب محيط زيست به‏طور مداوم كاهش يافته و به‏جاي آن بر رفتارهاي محيط زيستي شهروندان تمركز شده است. اين توجه روزافزون به فرد بر نقش كليدي، كه شهروندان در ايجاد و توسعه يك جامعه پايدار دارند، تأكيد دارد. تاكنون محققان اشكالي از شهروندي را، كه نشان‏دهنده تلاش براي پايداري زيست‏محيطي است، ارائه داد‏ه‏اند. هدف از اين پژوهش نيز استفاده از شاخص‏هاي شهر بيوفيليك براي معرفي يك شيوه جديد از شهروندي زيست‏محيطي تحت عنوان «شهروند بيوفيليك» است كه در آن رفتارها و فعاليت‏هاي بيوفيليكي شهروندان مناطق 9 و 10 كلان‏شهر تهران به‏عنوان نمونه تحقيق مي‏شود. روش پژوهش توصيفي پيمايشي و از نوع كاربردي است. جامعه آماري ساكنان اين دو منطقه و نمونه آماري براساس فرمول كوكران برابر با 350 نفر از ساكنان اين دو منطقه است. براي سنجش اعتبار محتوايي پرسش‏نامه، از اعتبار صوري (مراجعه به متخصصان) استفاده شد و پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ 0.824 برآورد شد. براي تجزيه و تحليل داده‏ها نيز، علاوه بر آزمون‏هاي توصيفي، از آزمون‏هاي استنباطي نظير كولموگروف اسميرنوف، Tتك‏نمونه‏اي، و طيف نانلي استفاده شده است. نتايج حاصل از آزمون اسميرنوف حاكي از نرمال‏بودن آزمون است و نتايج آزمون Tتك‏نمونه‏اي نشان مي‏دهد اگرچه هيچ يك از پاسخ‏دهندگان به گروه و مؤسسه خاصي تعلق ندارند، رفتارها و نگرش‏هاي شناسايي‏شده نشان مي‏دهد رفتارهاي شهروندان و ميزان اهميت محيط براي آن‏ها در وضعيت مطلوبي قرار دارد، اما به‏دليل فراهم‏نبودن شرايط و كمبود زيرساخت‏هاي بيوفيليكي فعاليت‏ها و آگاهي‏هاي بيوفيليكي شهروندان نامطلوب ارزيابي شده است. زيرا رفتار بيوفيليكي شهروندان متأثر از محيط محل است و توسعه هنجارها و زيرساخت‏ها با يك گرايش طرفدارانه زيست‏محيطي بر ماهيت چندوجهي شهروندي تأثيرگذار خواهد بود.