تعيين نياز آبي و ضريب گياهي زعفران (Crocus sativus L.) با استفاده از روش لايسيمتري در اقليم خشك-كويري بيرجند

زعفران گياهي متعلق به خانواده زنبقيان، علفي، چند‌ساله و نيمه‌گرمسيري است كه كشت آن در استان‌ خراسان جنوبي از اهميت بالايي برخوردار است. با توجه به اهميت مقدار آب آبياري در عملكرد زعفران، اين تحقيق به‌منظور تعيين نياز آبي زعفران در سال زراعي 98-1397 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند انجام شد. براي اجراي اين طرح از شش ميني‌لايسيمتر استفاده شد كه سه لايسيمتر به محاسبه تبخيرتعرق پتانسيل گياه مرجع (چمن) اختصاص يافت و در سه لايسيمتر ديگر گياه زعفران كشت شد. آبياري هر كدام از واحد‌هاي آزمايشي بر اساس ظرفيت زراعي و به ‌روش اندازه‌گيري رطوبت وزني اعمال گرديد.بر اساس نتايج بدست آمده از معادله بيلان آب، ميزان تبخيرتعرق پتانسيل گياه مرجع و زعفران به‌ترتيب برابر 1138.81 و 764.12 ميلي‌متر بود. طول مراحل مختلف رشد گياه زعفران شامل مراحل ابتدايي، نمو، مياني و انتهايي به‌ترتيب برابر 30، 50، 55 و 65 روز بدست آمد. در نهايت، بر اساس روش نمودار تغييرات ضريب گياهي ترسيم شد و ميانگين ضريب گياهي در مراحل چهارگانه رشد گياه به‌ترتيب برابر 0.48، 0.84، 1.27 و 0.37 حاصل گرديد. همچنين اثر مراحل چهار‌گانه رشد گياه بر تبخيرتعرق پتانسيل گياه مرجع، زعفران و ضريب گياهي معني‌دار بود P≤0.01