كاربست تفسير لغوي در آثار ابوحاتم سجستاني با محوريت علم قرائات

ابوحاتم سجستاني (م255ق)، يكي از دانشمندان مسلمان ايراني و از پيشوايان لغت در قرن سوم هجري است كه نقش بسزايي در پيشبرد علوم قرآني داشت. بيشترين تخصص وي در علوم قرآني، قرائت بود كه در آن اختيار تام داشت. در اين پژوهش سعي شده است با روش توصيفي تحليلي به اين پرسش پاسخ داده شود كه او چگونه و با چه دلايلي از مؤلفه هاي تفسير لغوي براي اختيار و انتخاب قرائت برتر بهره برده است؟ بررسي دقيق اين موضوع به ما كمك مي كند تا هم دليل اختيار يك قرائت تبيين شود و هم بتوان با ديگر قاريان و راويان علم قرائت، آراء و انديشه هاي او را مورد مقايسه و تطبيق قرار داد. نتيجۀ به دست آمده نشان مي دهد كه مجاهدت هاي قرآني سجستاني در چهار بخش آواشناسي، ريشه شناسي، اعراب و معناشناسي صورت گرفته استو روش او در اين علم بيشتر به لغت و بيان معاني مفردات، اهتمام به مسائل نحوي و صرفي، اسلوب بيان و عنايت خاص به اعراب قرآن متمركز بود و براي هريك از نظرات خود، حجت و دليل علمي ارائه كرده است كه در برخي موارد با نظر ديگر قاريان و مفسران همسو و گاه مخالف آن است.