تعيين ميزان تخريب ساختمان ها پس از وقوع زلزله با استفاده از تصوير ماهواره اي و منطق فازي (مطالعه موردي:منطقه سرپل ذهاب)

پيش زمينه و هدف: زلزله يكي از مخرب ترين حوادث طبيعي است. وقوع زلزله در مناطق شهري باعث تخريب ساختمان ها و آسيب افراد ساكن در آن مي شود. ساختمان هاي مراكز شهري از جمله عواملي هستند كه در هنگام وقوع زلزله در معرض خطرات بسياري قرار دارند. يكي از اولين اقدامات پس از وقوع زلزله، امدادرساني است. تعيين موقعيت ساختمان هاي آسيب ديده مي تواند سرعت را در امدادرساني ارتقاء دهد. يكي از منابع اصلي در تهيه نقشه ي تخريب ساختمان ها، علم سنجش از دور است. تحقيقات بسياري در بحث ارزيابي خسارت با استفاده از تصاوير سنجش از دور انجام شده است و هدف از انجام اين تحقيق تعيين ميزان تخريب ساختمان ها پس از وقوع زلزله، با استفاده از داده هاي پلايديس و منطق فازي است. روش: در اين تحقيق از تصاوير ماهواره اي پلايديس مربوط به قبل و بعد از زلزله، در بازه زماني كمتر از يك هفته بعد از زلزله استفاده كرديم. در اين تحقيق از ويژگي هاي بافتي آماري مرتبه اول و ويژگي هاي حاصل از ماتريس هم اتفاق استفاده گرديد و در ادامه با استفاده از الگوريتم بهينه سازي ژنتيك، نسبت به انتخاب ويژگي هاي بافتي بهينه اقدام شد. همچنين با استفاده از الگوريتم خوشه بندي ايزوديتا و تلفيق اطلاعات طيفي و ويژگي هاي بافت بهينه، براي سقف ساختمان هاي استخراجي سه كلاس تعيين شد. يافته ها: وضعيت ساختمان ها توسط يك سيستم استنتاج فازي با موتور استنتاج ممداني و پايگاه قوانين فازي طراحي شده با بهره گيري از ساختمان هاي مرجع انجام پذيرفته و درمجموع 250 ساختمان وارد الگوريتم شده و در سه كلاس تخريب طبقه بندي شدند. نتيجه گيري: خروجي اصلي اين تحقيق، نقشه ي تخريبي شامل سه كلاس ساختمان هاي سالم تا تخريب كم، تخريب زياد و ويران بود. استفاده از ساختمان هاي مرجع در برآورد دقت، روش پيشنهادي نشان دهنده ي دقت 74 درصدي و قابل قبول روش در تعيين وضعيت ساختمان ها، پس از وقوع زلزله بود.