تاثير گروه‌درماني شناختي- رفتاري با تاكيد بر سبك زندگي سالم بر كاهش افسردگي، احساس تنهايي و تصويربدني دانش آموزان دختر نوجوان تهران

The Effectiveness of Cognitive-Behavioral Group Therapy with the emphasis on a Healthy Lifestyle on Reducing Depression, Loneliness and Body Image in Adolescent Female Students in Tehran

مطالعات متعددي به ثاثير درمان شناختي رفتاري بر اختلالاتي چون افسردگي پرداخته­اند. اما پيرامون اثربخشي درمان شناختي رفتاري گروهي با تاكيد بر سبك زندگي سالم در قالب برنامه درسي منظم مدرسه، براحساس تنهايي و تصوير بدني دانش آموزان شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: تحقيق حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان گروهي شناختي رفتاري با تاكيد بر سبك زندگي سالم بر افسردگي، احساس تنهايي و تصويربدني دانش آموزان دختر دبيرستان­هاي منطقه 8 شهر تهران انجام گرفته است. روش: اين تحقيق به روش شبه آزمايشي در يك طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه گواه انجام شد. جامعه آماري اين تحقيق، دانش آموزان دختر سال هشتم منطقه 8 تهران بودند. نمونه گيري از نوع خوشه­اي بود. در نهايت، 70 دانش آموز بصورت تصادفي در دو گروه (35 نفرگروه آزمايش و 35 نفرگروه گواه) مورد مطالعه قرار گرفتند. درمان فقط براي گروه آزمايش، انجام شد. از پرسشنامه هاي افسردگي بك، احساس تنهايي دي توماسو و پرسشنامه ترس از تصويربدن ليتلتون استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس در سطح معني­داري كمتر از 05/0 با استفاده از نرم افزار spss24 انجام شد. يافته­ ها: يافته­ها نشان داد كه در مرحله پيش­آزمون بين گروه­هاي آزمايش و كنترل تفاوت معني­داري وجود نداشت (05/0 p> )، اما در مرحله پس آزمون از نظر هر سه متغير تفاوت معني­داري وجود دارد (001/ 0= p، 9/18 F= افسردگي)، (001/0= p ، 2/12 F= احساس تنهايي)، (001/0 = p ، 1/20 F= تصوير بدني). نتيجه­ گيري: نتايج نشان مي­دهد، درمان شناختي رفتاري با تاكيد بر سبك زندگي سالم، در بهبود افسردگي، احساس تنهايي و تصويربدني مؤثر است.

The present study aimed to determine the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on depression, loneliness and body image in female high school students in District 8 of Tehran. The research was conducted on a quasi-experimental basis with a pretestposttest design with follow-up and the control group. The statistical population of this study was female students in the eighth grade in District 8 of Tehran. Cluster sampling method was used. Finally, 70 students were randomly recruited in two groups (35 in experimental and 35 in control group). Treatment was performed only for the experimental group. Beck's depression questionnaire, Di Tomaso’s loneliness, and Littleton's body image questionnaire were used as data collection tools. Covariance analysis at the significant level of less than 0.05 using SPSS24 software was conducted. The findings showed that there was no significant difference between experimental and control group in the pretest stage (p > 0.05), but in the posttest stage, there was a significant difference in all three variables (p = 0.001, F = 18.9 depression), (p = 0.001, F = 12.2 loneliness), (p =0.001, F = 20/1 body image). Conclusion: The results showed that cognitive-behavioral therapy with the emphasis on a healthy lifestyle is effective on improving depression, loneliness and body image.