اثربخشي آموزش شادكامي فوردايس بر ميزان احساس انسجام رواني و ادراك خستگي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

مشكلات روانشناختي بيماريهاي مزمن از جمله ديابت كه اغلب ناديده گرفته مي شوند، لزوم توجه بيشتر به درمان مناسب را روشن مي سازد. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير برنامه آموزش شادكامي به شيوه شناختي رفتاري فوردايس بر احساس انسجام رواني و ادراك خستگي بيماران ديابتي نوع دو بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمام بيماران ديابتي نوع 2 مراجعه كننده به مركز انجمن ديابت استان آذربايجان غربي بود كه از ميان آنها 30 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش تحت آموزش مهارتهاي ارتقاء شادكامي به روش شناختي رفتاري فوردايس قرار گرفت و گروه گواه هيچ گونه آموزشي در اين زمينه دريافت نكرد. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي حس انسجام آنتونوسكي (1993) و ادراك خستگي اسمتس (1995) در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه آزمايش و گروه كنترل در متغيرهاي احساس انسجام رواني و ادراك خستگي، تفاوت معناداري وجود دارد (0.05 p). در نتيجه آموزش برنامه شادكامي فوردايس بر كاهش ادراك خستگي و افزايش احساس انسجام رواني بيماران ديابتي مؤثر است.