تجلي عرفان در غزليات رضا قلي خان هدايت

عصر صفويه و پس از آن را نمي‌توان به يكباره دوران محو و قهقراي تصوف دانست زيرا اوضاع آشفته‌ اجتماعي اين عصر منجر شد تا پس از يك دوره فترت، مردم توجه ويژه‌اي به عارفان اين دوره داشته باشند و رهپويان اين وادي در اين زمان آثار ممتازي از خود به يادگار گذارند. از جمله مي‌توان از رضاقلي‌خان هدايت به عنوان يكي از نمادهاي فرهيختگي دوره‌ قاجار نام برد. وي علاوه ‌بر امور درباري و ديواني، در مسير عرفان نيز سلوك كرده و در اين زمينه آثار قابل توجهي از خود به يادگار گذاشته است. در اين مقاله نگرشي به عرفان دوره‌ قاجار صورت گرفته، طريقه‌ طريقتي رضاقلي‌خان هدايت، سبك شعري، سطح عاطفي و فكري شاعر و بازتاب مباحث عرفاني در غزليات وي مورد بررسي قرار گرفته است.