اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تمايزيافتگي خود، نگراني از بدريختي بدن و ارزيابي منفي در زنان مراجعه‌كننده به مراكز زيبايي

مقدمه: ميزان انجام جراحي زيبايي رو به افزايش است و توجه به عوامل رواج آن ضرورت دارد. هدف: اين پژوهش با هدف تعيين تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تمايزيافتگي خود، نگراني از بدريختي بدن و ارزيابي منفي در زنان مراجعه‌كنندگان به مراكز زيبايي شهر اهواز انجام گرفت. روش: طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شد. نمونه مورد بررسي۳۰ نفر از مراجعه‌كنندگان به مراكز زيبايي در سال ۱۳۹۶ در شهر اهواز بود كه بر اساس نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش (۱۵ نفر) و كنترل (۱۵ نفر) جايگزين شدند. برنامه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد در ۹ جلسه روي گروه آزمايش صورت گرفت. ابزار مورد استفاده مقياس‌هاي خود متمايزسازي، نگراني از بدريختي بدني و ترس از ارزيابي منفي بود كه در ابتداي پژوهش توسط شركت‌كنندگان گروه آزمايش و كنترل تكميل شد. داده‌هاي جمع‌آوري ‌شده با استفاده از نرم‌افزار ۲۰ SPSS و به روش تحليل واريانس چند متغيري مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج بين‌ گروهي نشان داد كه تمايزيافتگي خود، نگراني از بدريختي بدن و ارزيابي منفي در افراد گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل تفاوت معني‌دار دارند (۰/۰۵ P). درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث افزايش تمايزيافتگي خود و كاهش نگراني از بدريختي بدن و ارزيابي منفي شده است (۰/۰۵ P). نتيجه‌گيري: با توجه به عناصر درماني درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند روش مناسبي براي اصلاح عوامل مؤثر بر انجام جراحي زيبايي باشد.