طراحي مدل مرجعيت علمي دانشگاه؛ شناسايي ابعاد و اركان (مورد مطالعه: دانشگاه بين‌المللي امام رضا)

هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحي مدل مرجعيت علمي دانشگاه(دانشگاه بين‌المللي امام رضا) به عنوان مدلي بومي انجام شد. روش: در اين پژوهش، روش تحقيق آميخته اكتشافي در دو بخش كيفي و كمّي استفاده شده است. در بخش كيفي براي شناسايي و استخراج مؤلفه‌هاي پژوهش، از دو روش مطالعه‌ كتابخانه‌اي گسترده و فن دلفي استفاده شد و در بخش كمّي، داده‌ها با استفاده از فرايند تحليل سلسله‌ مراتبي(AHP) تجزيه و تحليل و رتبه‌بندي شدند. يافته‌ها: پس از دستيابي به اجماع نظر 22 نفر از متخصصان و خبرگان دانشگاهي، مدل مرجعيت علمي دانشگاه در قالب پنج بُعد و 15 ركن طراحي شد. نتيجه‌گيري: تجزيه و تحليل و اولويت‌بندي يافته‌ها نشان دادكه از پنج بُعد زمينه‌اي، آموزشي، پژوهشي، مديريتي ساختاري و سرمايه انساني، بُعد زمينه‌اي داراي رتبه اول اهميت است. بنابر اين، تحقق مرجعيت علمي دانشگاه، نيازمند بسترسازي مناسب فضاي علمي دانشگاه، برنامه‌ريزي دقيق و سازماندهي صحيح امكانات و عوامل زمينه‌اي است.