شناسايي شاخص‌هاي دانشگاه كارآفرين و ارائۀ الگويي براي دانشگاههاي دولتي

هدف: ظهور دانشگاه كارآفرين در نتيجۀ توسعۀ دروني دانشگاه و تأثير عوامل بيروني و اهميت روزافزون دانش و نوآوري در جامعه صورت مي‌گيرد. هدف محققان اين پژوهش، شناسايي شاخصهاي دانشگاه كارآفرين و ارائۀ الگو براي دانشگاههاي دولتي بود. روش: روش اين پژوهش، مطالعۀ آميختۀ اكتشافي متوالي است. در بخش كيفي از نظريۀ داده‌بنياد و در بخش كمّي از روش همبستگي مبتني بر تحليل حداقل مربعات جزيي و مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد. جامعۀ آماري شامل سياستگذاران و اساتيد صاحب‌نظر در زمينۀ آموزش عالي و كارآفريني، مديران مراكز كارآفريني، رشد و پاركهاي علم و فنّاوري، مسئولان بخش صنعت و دانشجويان دكتري دانشگاههاي تهران، شهيد بهشتي و علامه طباطبايي بود. در بخش كيفي 20 نفر با مصاحبۀ نيمه‌ساختارمند و روش نمونه‌گيري هدفمند نظري و در بخش كمّي 223 نفر با روش تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. يافته‌ها: در مرحلۀ كدگذاري محوري، موجبات علّي و زمينه‌اي و واسطه‌اي، كنشها و تعاملات و آثار، احصا و مدل مفهومي ارائه شد. در بخش كمّي، 72 گويه و 20 مؤلفه با بار عاملي، ميانگين واريانس استخراجي و روايي همگرا بالاي 0.4، ضرايب معناداري بالاي 1.96، ضريب تعيين و نيكويي برازش مناسب(0.55) تأييد شدند. نتيجه گيري: دانشگاهها به ساخت و توسعۀ يك اكوسيستم كارآفريني نياز دارند تا در آن كارآفريني شكوفا شود. اكوسيستم كارآفريني نتيجۀ تعامل و تعهد جامعه و دانشگاه، نقشها، زيرساختها و اتفاقاتي است كه محيطي مناسب را براي ايجاد و توسعۀ سطوح فعاليتهاي كارآفرينانه فراهم مي‌كنند.