ريزشها و رويشهاي حوزه علوم اسلامي دانشگاهيان

هدف: اين پژوهش در پي كشف انگيزه‌هاي جوانان براي ورود به حوزه علوم اسلامي دانشگاهيان و در عين حال، علل ترك تحصيل برخي از معرفت‏جويان پيش از اتمام دوره بود. روش: مقاله حاضر با روشي كيفي مبتني بر نظريه داده‏بنياد انجام شده و ابزار جمع‏آوري داده‏ها، مصاحبه نيمه‏ساختاريافته با 10 نفر از معرفت‏جويان است. اين افراد بر اساس روش گلوله‏برفي انتخاب شدند و مصاحبه‏ها تا حد اشباع نظري ادامه يافت. يافته‏ها: انگيزه‌هاي معنوي، علمي، اجتماعي و ابزاري، افراد را براي تحصيل در حوزه علوم اسلامي دانشگاهيان ترغيب مي‏كند. از سوي ديگر، كيفيت نظام آموزشي موجب ريزش معرفت‏جويان مي‌شود كه اين ريزشها به تبع، پيامدهايي را براي فرد، سازمان(حوزه علوم اسلامي دانشگاهيان) و جامعه در بر دارد. نتيجه‏گيري: لازمه تحول در حوزه علوم اسلامي دانشگاهيان، تغيير نگرش نسبت به آن است. اگر حوزه علوم اسلامي دانشگاهيان به منزله يك قرارگاه فرهنگي تلقي شود، آن وقت است كه مي‌توان با تعريف درست از رسالت آن، براي پيشبرد رسالت مذكور برنامه‌ريزي كرد.