تحليل اثرات اقتصاد دامداري در پايداري سكونتگاه هاي روستايي مطالعه موردي: دهستان گاودول شرقي، شهرستان ملكان

دامداري يكي از مهمترين فعاليت‌هاي است كه در مناطق روستايي رواج دارد و غالب روستاييان در كنار زراعت، باغداري به دامداري (نگهداري‌دام‌هاي سبك و سنگين) نيز مشغول هستند و بعضي از توليدات روستاييان در بخش زراعت و باغداري به تغذيه دام اختصاص داده مي‌شود و قسمتي ديگر نيز مانند لبنيات، گوشت زنده و ... خود مصرفي يا به فروش مي‌رسد. هدف از اين پژوهش تحليل اثرات اقتصاد دامداري بر توسعه پايدار روستايي مي‌باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي، از نظر ماهيت و روش توصيفي-تحليلي و جهت جمع آوري داده ها و اطلاعات از مطالعات كتابخانه اي و ميداني استفاده شده است. قلمرو مكاني تحقيق دهستان گاودول شرقي شهرستان ملكان مي باشد؛ طبق سرشماري اين منطقه در سال 1395 داراي 2306 خانوار و 7468 نفر جمعيت بوده كه براساس فرمول كوكران تعداد 283 خانوار به عنوان نمونه آماري تحقيق انتخاب گرديده‌اند. اين نمونه به صورت تصادفي از ميان خانوارهاي داراي اقتصاد معيشتي دامداري انتخاب شده است. به منظور آناليز داده هاي مربوط به آمار استنباطي از تي‌تك نمونه‌اي، رگرسيون، تحليل مسير و نمودار اثر استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه، بين اقتصاد دامداري و توسعه پايدار روستايي با ميزان همبستگي 400/ 0 و سطح معني داري 000/ 0 رابطه مثبت و معني داري برقرار است؛ به طوري كه براي ابعاد اقتصاد دامداري به ترتيب بخش اقتصادي با مقدار تأثير 0.743 و بخش اجتماعي با مقدار تأثير 355/ 0 بيش ترين ميزان اثرگذاري را بر توسعه پايدار روستايي منطقه داشته اند. هم چنين، بخش كالبدي با مقدار تأثير 0.176-كم ترين سطح اثرگذاري را بر توسعه پايدار روستايي منطقه داشته است. نتايج كلي پژوهش حاكي از اين امر بوده كه بخش اقتصادي با 41/ 0 درصد و بخش اجتماعي با 31/ 0 درصد، به منظور توسعه و گسترش اقتصاد دامداري منطقه، اثرگذاري مثبت را داشته اند.