بررسي سبك‌هاي دل‌بستگي و عوامل شخصيتي در نوجوانان بزهكار و غير بزهكار در شهر اردبيل

با توجه به روند رو به رشد بزهكاري در ايران از يك سو و پيامدهاي زيان‌بار آن مانند بالا رفتن هزينه‌هاي اجتماعي و شخصي، بررسي شناسايي عوامل پيش‌بين در رفتارهاي بزهكارانه از اهميت به سزايي برخوردار است زيرا شناخت اين عوامل مي‌تواند نقطه عطفي براي امر پيشگيري باشد. در اين پژوهش، به توصيف بعضي از عوامل پيش‌بين بزهكاري نظير سبك‌هاي دل‌بستگي و عوامل شخصيتي پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي و گذشته‌نگر است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه مددجويان مراكز اصلاح و تربيت و دانش آموزان دبيرستاني مشغول به تحصيل در شهر اردبيل در سال تحصيلي 94-93 تشكيل مي‌دهند. بدين منظور تعداد 30 دانش‌آموز غير بزهكار و 15 دانش‌آموز بزهكار به ترتيب از مدارس عادي و مراكز تأديبي به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از دو پرسشنامه سبك‌هاي دل‌بستگي هازن وشيور و عوامل شخصيتي نئو گردآوري شد. داده‌ها با استفاده از روش تحليل رگرسيون لجستيك مورد تحليل قرار گفتند. يافته‌ها نشان داد كه دو سبك دل‌بستگي اجتنابي به صورت مثبت و سبك دل‌بستگي ايمن به صورت منفي عضويت در گروه بزهكاري را به‌طور معني‌دار پيش‌بيني مي‌كند. همچنين ويژگي‌هاي شخصيتي روان رنجور خويي به‌طور مثبت و سازگاري به‌طور منفي قادر به پيش‌بيني عضويت در گروه بزه‌كاري هست. نتايج پژوهش حاضر داراي تلويحاتي در زمينه‌ي برنامه‌هاي آموزشي خانواده‌هاست به‌نحوي‌كه در آن به خانواده‌ها آموزش داده شود تا به نحوي با فرزندان برخورد نمايند كه موجب ايجاد دل‌بستگي ايمن در فرزندان شود.