تعامل پليس و دادسرا در پيشگيري و مبارزه با جرائم (مطالعه موردي: شهر اردبيل)

نيروي انتظامي و دادسرا به‌عنوان عواملي مهم در برقراري نظم و امنيت در جامعه محسوب مي‌گردند زيرا ناجا با برخورد مستقيم با متهمان و مجرمان به مقابله با آن‌ها برمي‌خيزد و دادسرا نيز با استفاده از قوانين مصوب، نسبت به تعيين مجازات آن‌ها اقدام مي‌نمايد. در اين ميان آئين دادرسي كيفري ناجا را به‌عنوان ضابط قضايي معرفي و به لحاظ امور قضايي آن را زير نظر دادستان كه رياست دادسرا را به عهده دارد دانسته است و اين وظيفه را بر دوش دادستان نهاده تا ضمن توجيه علمي و عملي ضابطان قضايي، بر عملكرد آنان نيز نظارت داشته باشد. از سوي ديگر وظيفه مشتركي از سوي قانون‌گذار براي هر دو نهاد وضع گرديده كه آن موضوع پيشگيري از جرم است، كه البته ناجا به جهت گستردگي وظايف و حوزه مأموريتي و دادسرا نيز به جهت اينكه پس از وقوع جرم، مجرم يا متهمين را ملاقات مي‌نمايد، هيچ‌كدام نتوانسته‌اند آن‌گونه كه مدنظر قانون‌گذار است در اين راستا اقداماتي انجام دهند. تحقيق حاضر به روش توصيفي– پيمايشي موضوع تعامل دو نهاد را در خصوص همكاري با يكديگر در راستاي مبارزه با جرم و پيشگيري از آن را موردبحث و بررسي قرار داده است. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته است و جامعه آماري را كارشناسان انتظامي و خبرگان قضايي در دادسرا تشكيل مي‌دهد. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه روش‌هاي اجرايي ازجمله پتانسيل‌هايي است كه ناجا مي‌تواند با استفاده از مؤلفه‌هاي آن جهت تعامل با دادسرا در جهت مبارزه با جرم و پيشگيري از آن اقدامات شايسته‌اي را انجام دهد.