سرمايه گذاري مستقيم خارجي، عامل تعيين كننده توسعه پايدار در كشورهاي در حال توسعه و كشورهاي داراي بازارهاي نوظهور

FDI as a Determinant of Sustainable Development in Developing Countries and Emerging Countries

به دليل تفاوت هاي ماهوي از جنبه هاي تكنولوژيكي، برخورداري سرمايه، بهره وري نيروي انساني و ظرفيت هاي اقتصادي، كشورهاي در حال توسعه براي نيل به اهداف توسعه پايدار، نيازمند بهره مندي از مهمترين عوامل تاثيرگذار از جمله جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي هستند؛ زيرا اين نوع سرمايه گذاري حامل اثرات سرريزي متعدد و متنوع در ابعاد مختلف پيشرفت فناوري، مالكيت، مديريت مدرن و سرمايه مولد است؛ عواملي كه به درستي به حفظ محيط زيست و ارتقاي آن كمك مي كند. در حقيقت، سرمايه گذاري مستقيم خارجي، ظرفيت اقتصادي كشورهاي در حال توسعه را براي گسترش بازارهاي صادراتي و مشاركت در اقتصاد جهاني ارتقا مي بخشد؛ واقعيتي كه امروز كميت را به كيفيت قابل رقابت تبديل كرده است. حال اين سوال پيش مي آيد كه جذب هر نوع سرمايه گذاري مستقيم خارجي توسط اقتصادهاي نوظهور و در حال توسعه، به فرصت هاي شغلي با ارزش افزوده بالا، منجر مي شود، و به محيط زيست آسيب نمي رساند؟ و اينكه سرمايه گذاري مستقيم خارجي پايدار متضمن تامين شرايط براي دستيابي به توسعه پايدار در كشورهاي در حال توسعه خواهد بود؟ فرضيه اساسي اين مطالعه نيز بر صحت اين ادعا استوار است، منوط به اينكه از طريق الگوسازي توسعه پايدار و برآورد آن، مورد آزمون تجربي قرار گيرد. در اين مطالعه، به كمك تصريح يك الگوي اقتصادسنجي در محيط داده هاي تابلويي- تجربي اثر سرمايه گذاري مستقيم خارجي بر فرايند توسعه پايدار در اقتصادهاي در حال توسعه منتخب در دوره 2018 - 2000 مورد بررسي قرار مي گيرد. نتايج تجربي به دست آمده، حاكي از اثرات معنادار سرمايه گذاري مستقيم خارجي و سرريزهاي آن بر شاخص توسعه پايدار كشورهاي منتخب بوده، در حالي كه آلودگي هاي محيط زيستي، اثر منفي و به لحاظ آماري، معناداري را بر توسعه پايدار اين گروه كشورها داشته است. همچنين منفي بودن اثر متقاطع ناشي از ضرب متغير سرمايه گذاري مستقيم خارجي در متغير انتشار گاز دي اكسيد كربن بر شاخص توسعه پايدار، حاكي از آن است كه اگر سرمايه گذاري مستقيم خارجي با افزايش آلودگي ها و كاهش كيفيت محيط زيستي همراه باشد، مسير دستيابي به توسعه پايدار را در اين اقتصادها با مشكل مواجه مي سازد.

Due to the fundamental differences in technology, factor abundance, labor productivity and economic capacities, developing countries need to attract FDI in order to achieve sustainable development goals. FDI transfers a variety of spillover effects including advanced technology, modern management and productive capital which properly help saving and promoting the environment. Indeed, FDI develops economic potentials of developing countries to expand export markets and to participate in the global economy, a fact that quantitative values lead to qualitative ones. Now, the question arises whether attracting any kind of FDI by emerging and developing economies leads to high-value employment opportunities, or preserves the environment. Do sustainable FDI flows secure sustainable development goals in developing countries? The basic hypothesis of this study is based on assessing the validity of this claim, subject to being empirically tested. This study investigates the effect of FDI on the sustainable development process in selected developing economies by using a panel data model over the period 2000-2018. The results indicate the significant effect of FDI and its spillover on sustainable development of selected countries. However, environmental pollution has statistically a negative and significant effect on sustainable development in these countries. The negative interaction effect of FDI and carbon dioxide emission on sustainable development indicates that if FDI triggers environmental pollution in host countries, it will hinders the path to sustainable development.