راهكارهاي ارتقاء امنيت در حاشيه‌نشيني كلانشهرها

امروزه گسترش بي‌رويه حاشيه‌نشيني به يكي از معضلات عمده و اساسي در امر مديريت شهري تبديل شده است كه نمي‌توان نسبت به آن بي‌تفاوت بود. حاشيه‌نشيني پديده‌اي شهري است كه همگام با افزايش رشد جمعيت، با هدف بهره‌گيري از امكانات شهري، با مهاجرت‌هاي روستاـ شهري شكل گرفته و گسترش يافته است. حاشيه‌نشيني به‌عنوان برهم زننده تعادل فيزيكي شهرها، نشان‌دهنده توسعه ناموزون شهري و منطقه‌اي بوده و دغدغه بسياري از جامعه‌شناسان، اقتصاددانان، برنامه‌ريزان و طراحان شهري و معماران است. اين پژوهش با روش توصيفي-تحليلي، مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي و اسنادي به مطالعه و بررسي مسائل مناطق حاشيه‌نشين و تأثير آن بر احساس امنيت و ساير آسيب‌هاي مرتبط با حاشيه‌نشيني مي‌پردازد. با كنكاش در نظريات ارائه شده توسط انديشمندان و استخراج راهكارها و راهبردهاي امنيتي قابل استفاده در حاشيه شهرها، راهكارها و سياست‌هايي در ارتقاء احساس امنيت در اين مناطق پيشنهاد مي‌شود. اقداماتي چون خروج اراذل از اين محدوده‌ها، جلب توجه ساكنان، احداث كاربري‌هاي مناسب و مورد نياز ساكنان، ارتقاء مشاركت مردمي، استقرار كانون‌هاي فرهنگي- آموزشي، توزيع عادلانه خدمات و تشكيل نهادهاي اجتماعي و غيره مي‌تواند در اين امر راهگشا باشد.

فاقد چكيده لاتين