كليدواژه :
آب , عرفان , ابن عربي , موج دريا
چكيده فارسي :
يكي از استعارات پركاربرد و كليدي در مكتب ابن عربي كه براي نشان دادن كثرت در عين وحدت و تبيين مفهوم وحدت وجود استفاده شده، استعارة آب و اشكال گوناگون آن است. در نگاه ابن عربي و پيروان او، آب رمزي از وجود است كه در صورت‌هاي گوناگون مثل قطره، دريا، موج، رود، بخار، نم، ابر، برف و حتي گوهر، گلاب، جانداران و... متكثّر مي‌شود. شكل‌پذيري، پاك‌كنندگي، زلالي، حيات‌بخشي، سياليّت، حركت‌پذيري، عظمت، پوشانندگي و حيرت‌آوري از جمله ويژگي‌هاي آب و اشكال آن است كه در مكتب ابن عربي و شاعران و اديبان متأثّر از وي در ادب فارسي مورد تأكيد قرار مي‌گيرد. در اين مقاله برآنيم تا اين استعارة كليدي مكتب ابن عربي را در حوزة شعر و نثر فارسي از قرن هفتم تا نهم با تأكيد بر آثار سعدالدين حمويه، فخرالدين عراقي، عزيزالدين نسفي، شيخ محمود شبستري، شاه نعمت‌الله ولي، شاه قاسم انوار و عبدالرحمن جامي بررسي كنيم.
چكيده لاتين :
One of the widely used metaphors in Ibn Arabi's school, used to illustrate Plurality in unity, is the metaphor of water and its various forms. From the point of view of Ibn Arabi and his followers, water is a symbol of existence that is multiplied in various forms such as drop, the sea, wave, river, snow, moisture, cloud, snow and even gem, rose water and living creatures. Malleability, purity, vitality, fluidity, motion, magnificence, covering, and astonishment are among the characteristics of water and its forms which are emphasized in Ibn Arabi's school and the poets influenced by him in Persian literature. In this article, we intend to examine this key metaphor of Ibn Arabi's school in the field of Persian poetry and prose from the seventh to ninth centuries, with emphasis on the works of Sa'deedin Hamuyi, Fakhreddin Iraqi, Azizeddein Nasafi, Sheikh Mahmud Shabestari, Shah Nematollah Vali, Shah Qasim Anvar and Jami.
