مقايسه پردازش هيجاني، ادراك خود و ابعاد شخصيتي در رانندگان با و بدون سابقه تصادف

اين پژوهش با هدف مقايسه پردازش هيجاني، ادراك خود و ابعاد شخصيتي در رانندگان با و بدون سابقه تصادف صورت گرفت. پژوهش علي- مقايسه‌اي از نوع مقطعي- مقايسه‌اي است. جامعه آماري كليه رانندگان تردد كننده با و بدون سابقه تصادف استان اردبيل در نيمه اول سال 1394 است. نمونه آماري پژوهش 80 نفر بودند (40 نفر رانندگان خودروهاي تصادفي و 40 نفر غير تصادفي) كه به روش نمونه‌گيري در دسترس (رانندگان خودروهاي تصادفي مراجعه‌كننده به پاركينگ‌هاي نگهداري خودروهاي تصادفي و پليس‌راه‌هاي استان اردبيل و رانندگان غير تصادفي از بين رانندگان در حال تردد از مسير پليس‌راه‌هاي استان اردبيل) انتخاب شدند. داده‌ها پژوهش با استفاده از پرسشنامه پردازش هيجاني، ادراك خود و ابعاد شخصيتي جمع‌آوري و روش با تحليل واريانس چند متغيره (مانوا) تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج نشان داد كه مؤلفه‌هاي شخصيتي روان‌رنجورخويي و برون‌گرايي رانندگان با سابقه تصادف بيشتر از رانندگان بدون سابقه تصادف است. توافق و وظيفه‌شناسي رانندگان بدون سابقه تصادف بيشتر از رانندگان با سابقه تصادف است. همچنين ادراك خود اجتماعي و خود رواني رانندگان بدون سابقه تصادف بالاتر از رانندگان با سابقه تصادف است. بعلاوه پردازش هيجاني رانندگان بدون سابقه تصادف بيشتر از رانندگان با سابقه تصادف است. درنتيجه مي‌توان بيان كرد پردازش هيجاني، ادراك خود و ابعاد شخصيتي ازجمله متغيرهاي موردتوجه در رانندگان داراي سابقه تصادف بوده و توجه به اين متغيرها مي‌تواند در كاهش تصادفات رانندگي تأثيرگذار باشد.