رابطه بين سرمايه اجتماعي و روان‌شناختي با ريسك‌پذيري كاركنان نيروي انتظامي شهرستان اردبيل

در سازمان‌هاي نظامي بخصوص نيروي انتظامي كه بيشتر با متن جامعه و افراد متعدد سروكار دارند، شناخت عوامل تأثيرگذار بر ريسك و خطرپذيري ضروري مي باشد. تصميم‌ گيري هيجاني و همراه با ريسك بالا مي‌توانند صدمات غيرقابل ‌جبران بر اين سازمان و يا بر جامعه داشته باشد. لذا اهميت دارد كه پژوهشگران درصدد يافتن راهكارهايي باشند كه بتواند بر خطرپذيري و ريسك‌پذيري منفي در چنين سازمان‌هايي غلبه كند. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي-همبستگي به بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي و روان‌شناختي با ريسك‌پذيري كاركنان نيروي انتظامي شهرستان اردبيل مي‌پردازد. اطلاعات مربوط به قسمت‌هاي نظري اين پژوهش با استفاده از روش كتابخانه‌اي و اسنادي تهيه‌ شده و اطلاعات بخش عملي نيز به شيوه ميداني از طريق پرسشنامه بدست آمده است. نمونه‌ آماري اين تحقيق تعداد 120 نفر از كاركنان نيروي انتظامي شهرستان اردبيل مي باشد. تجزيه ‌و تحليل داده‌ها نيز با استفاده از ضرايب همبستگي پيرسون انجام‌ گرفته است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه بين سرمايه اجتماعي و روان‌شناختي و ابعاد آن‌ها با ريسك‌پذيري كاركنان رابطه منفي و معنا‌داري وجود دارد.