طبقه ‌بندي عرصه ‌هاي جنگلي حفاظت شده براي طراحي شبكه جاده (مطالعه موردي: منطقه رويشي ارسباران)

شبكه جاده از اركان مهم براي مديريت پايدار بوم سازگان جنگلي است. از طرفي با رعايت مسائل زيست محيطي و اصول فني در طراحي جاده مي توان كارايي و كيفيت طراحي را بهبود بخشيد. لذا اين مطالعه با هدف تعيين قابليت منطقه حفاظت شده ارسباران براي عبور جاده و راه هاي ارتباطي به منظور استفاده در مديريت منطقه انجام گرفت. بدين منظور پس از شناسايي معيارهاي شيب، جهت، ارتفاع، بافت خاك، سنگ شناسي، حساسيت به فرسايش، تراكم پوشش گياهي، فاصله از رودخانه و فاصله از جاده موجود با استفاده از منابع به عنوان معيارهاي موثر بر طراحي جاده و تهيه لايه هاي اطلاعاتي، نقشه هاي تهيه شده با روش منطق فازي استانداردسازي شدند. سپس معيارها با استفاده از فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) وزن دهي و در نهايت جهت تهيه نقشه شايستگي جاده سازي با روش تركيب وزن دهي خطي (WLC) در نرم افزار ArcGIS رويهم گذاري شدند. با توجه به نتايج به دست آمده، معيار شيب بيشترين وزن (0.289) و معيار ارتفاع كمترين وزن (0.033) را به خود اختصاص دادند. در نهايت منطقه به چهار كلاس با قابليت كم، متوسط، زياد و خيلي زياد جهت عبور شبكه جاده طبقه بندي شد، كه منطقه با قابليت متوسط بيشترين درصد (49.83%) را براي عبور جاده دارا مي باشد. مطالعه حاضر قابليت هاي GIS و AHP را با توجه به مسائل اقتصادي و زيست محيطي براي تهيه نقشه قابليت جاده سازي جهت استفاده براي مكان يابي جاده در منطقه ارسباران به اثبات رساند.