روابط آلومتريك زي توده راش (Fagus orientalis L.) در توده هاي بهره برداري شده و شاهد جنگل صفارودِ استان مازندران

اندازه گيري زي توده براي ارزيابي ساختار و شرايط رويشگاه از نظر بوم شناختي و اقتصادي مهم است و مي تواند مبناي برآورد كربن ترسيب شده در اندام هاي مختلف درخت باشد. به منظور برآورد ميزان زي توده در توده هاي بهره برداري شده و شاهد (حفاظت شده) راش، دو پارسل 511 و 514 در جنگل صفارود رامسر انتخاب و با آماربرداري صددرصد از درختان سرپا در محدوده 6.25 هكتاري در هر پارسل، مشخصه هاي كمي شامل قطر برابرسينه، ارتفاع درخت، ارتفاع و قطر تاج مورد اندازه گيري قرار گرفتند. ميزان زي توده با استفاده از روش برداشت مستقيم (قطع و توزين) در مورد درختان نشانه گذاري شده و روابط آلومتريك براي كل توده استفاده شد. در پارسل بهره برداري شده 15 درخت از كل درختان قطع شده به شكل تصادفي، انتخاب و شاخه زني و استربندي شدند. سه ديسك از ابتدا، وسط و انتهاي هر تنه انتخاب و برش داده شد. در مورد شاخه ها، يك استر از هر پايه مشخص شد. به منظور تعيين وزن خشك (زي توده)، ديسك ها و شاخه ها به مدت 48 ساعت در دماي 80 درجه سانتي گراد در كوره نگهداري و سپس توزين شدند. بر اساس نتايج روابط آلومتريك ميانگين ميزان ذخيره زي توده در منطقه بهره برداري شده و شاهد به ترتيب 222.18 و 311.58 تن در هكتار برآورد شد كه با توجه به نتايج آزمون t در سطح اطمينان 95 درصد از اختلاف معني داري برخوردار بودند. نتايج حاكي از آن است كه دخالت هاي صورت گرفته به ويژه برداشت درختان قطور منجر به كاهش تعداد در طبقات قطري بالاتر و ميانگين قطر و ارتفاع توده هاي جنگلي و در نتيجه كاهش حجم و زي توده در منطقه بهره برداري شده، گرديده است.