برآورد مشخصه تراكم توده با استفاده از شاخص هاي برآوردكننده‌ روش نمونه برداري بدون قطعه نمونه در جنگل‌هاي ارسباران

روش‌هاي نمونه برداري در جنگل داراي مبناي نظري هستند كه بايد در عرصه هاي مختلف جنگلي عملياتي و اجرا شوند تا با انتخاب يك روش نمونه برداري مناسب در دقت برآورد مشخصه‌هاي جنگل مؤثر باشند. هدف پژوهش حاضر برآورد تراكم (تعداد در هكتار) توده در جنگل‌هاي ارسباران با استفاده از انواع برآوردكننده هاي روش نمونه برداري بدون قطعه نمونه يا موسوم به نزديك ترين درختان همسايه شامل نزديك ترين فرد، نزديك ترين همسايه، دومين نزديك ترين همسايه، تركيبي، نقطه مشترك و نزديك ترين همسايه هاي پيوسته بود تا مناسب ترين برآوردكننده در منطقه مورد مطالعه معرفي شوند. به‌اين منظور شمارش صد درصد تعداد پايه ها در هكتار در قطعه نمونه هاي يك هكتاري (به‌عنوان مقدار شاهد) انجام شد. سپس در شبكه‌بندي منظم تصادفي در هر هكتار نقاط نمونه‌برداري تعيين و اندازه‌گيري فاصله افقي درختان نسبت به نقطه نمونه برداري و نسبت به يكديگر تا پنج درخت همسايه انجام شد و برآوردكننده‌هاي تراكم در هر روش محاسبه شدند. مقادير محاسبه شده با تراكم واقعي با آزمون t تك نمونه اي در سطح احتمال 0.05 و براساس معيار صحت مقايسه شد. در نهايت الگوي پراكنش مكاني درختان با شاخص هاي جانسونزايمر و هاپكينز تعيين شد. نتايج نشان داد كه از بين برآوردكننده‌ها، موريسيتا و كوتام در روش نزديك ترين فرد، بيث و ريپلي و كوتام و كورتيس 1 در روش نزديك ترين همسايه و چهارمين و پنجمين همسايه در روش نزديك ترين همسايه پيوسته تراكم را بدون اختلاف معني‌دار (P≤0/05) با تراكم واقعي برآورد كردند كه در اين ميان نيز برآورد كننده پنجمين همسايه پيوسته عملكرد بهتري داشت. پراكنش مكاني درختان نيز الگوي تصادفي را نشان داد. بنابراين با توجه به نتايج حاصل از پژوهش حاضر، بررسي صحت اين برآوردكننده‌ براي ساير مشخصه‌هاي كمَي در توده‌هاي جنگلي ارسباران پيشنهاد مي‌شود.