نسبت قاضي با ايدئولوژي نظام سياسي

پژوهش پيرامون استقلال قضايي ناخودآگاه ما را به سمت اين سؤال سوق خواهد داد كه قاضي به‌عنوان كارگزار نظام سياسي چگونه مي‌تواند نسبت به اين نظام مستقل بماند. علقه‌اي كه بين قاضي و نظام سياسي وجود دارد تا چه حد قاضي را به تبعيت از تصميمات نظام سياسي ملزم مي‌كند. در اين نوشتار، ضمن بيان اقتدار قاضي و نيز رابطۀ استخدامي قاضي با دستگاه قضايي به‌عنوان يكي از اركان سه‌گانه دولت ملّي به‌مثابه علقه‌هاي وابستگي قاضي به نظام سياسي از قانون و قواعد حقوقي به‌عنوان تيغي دو لبه ياد شده است كه هم يادآور وابستگي قاضي است و هم ابزار اعلام استقلال او از نظام سياسي. با بيان ماهيت خاص عمل قضايي و تمايز آن از ساير اعمال كارگزاران سيستم و نيز تفكيك رفتار كارگزاران نظام سياسي با تماميت آن، راه تعادل براي قضات در حفاظت از استقلال خود بيان شده است. نهايتاً استفاده از صلاحيت تفسيري و نيز مناسبات حاكميت قانون، بهترين راه ايجاد تعادل در ارتباط قاضي با نظام سياسي اعلام شده است.