خشونت جنسيِ عليه زنان در نظام تقنينيِ ايران و افغانستان؛ از به ستوه‌آوري جنسي تا تجاوز

خشونت جنسي عليه زنان، يكي از گونه‌هاي خشونت‌ است كه به‌رغمِ داشتن آثار زيان‌بار جسمي و رواني شديد، بنا به دلايل مختلف همچنان، شايع، داراي رقم سياه بالا و نيازمندِ توجه به و حمايت از بزه‌ديدگان اين عرصه است. ايران و افغانستان از جمله كشورهايي هستند كه در سال‌هاي اخير در راستاي جرم‌انگاريِ اقسامِ خشونت عليه زنان و نيز خشونت جنسي با طرح لوايح مختلف مانند لايحه «صيانت، كرامت و حمايت از زنان در برابر خشونت» در ايران يا تصويب و بازبيني قوانين موجود در افغانستان مانند «قانون منع خشونت عليه زنان 1388»، «قانون منع اذيت و آزار زنان و اطفال» و مقررات مرتبط ديگر، گام‌هايي برداشته‌اند. ويژگي‌هاي مشترك دو كشور از جمله وجود موارد متعدّد خشونت عليه زنان، به‌ويژه در افغانستان، مذهب و برخي چارچوب‌هاي فرهنگي مشترك و نيز نوآوري‌هاي مقررات قوانين افغانستان در اين عرصه كه حتّي، مي‌تواند براي نظام حقوقي ايران نيز الگوي قانون‌گذاري باشد، سبب شده است تا نگارندگان نوشتار حاضر، خشونت جنسي، بايسته‌هاي مفهوم‌شناسي، گونه‌شناسي و سازوكارهاي قانوني حمايت از آن را به‌ويژه با تأكيد بر قوانين و مقررات اخير، به شيوه تحليلي و تطبيقي و با بيان نقاط قوت و چالش‌ها مورد بحث قرار دهند.